Jaarverslag_Mensenhandel-2011 - Centrum voor gelijkheid van ...

me in die twee gevallen duidelijk de opdracht gegeven
dat indien deze vrouwen vroegen aan mij om hun te
helpen hier in België te blijven ik dit absoluut niet
mocht doen. Ze moesten gewoon wachten op hun
terugkeer naar Thailand. Die vrouwen hebben ook
niet gevraagd hier te blijven.”
Mensensmokkel
De hoofdbeklaagde, die nog steeds in Thailand
verblijft, organiseerde met zijn reisbureau de smokkel
vanuit Thailand naar Europese landen zoals België en
het Verenigd Koninkrijk. De slachtoffers werden met
valse documenten naar België overgebracht. Luchthavenpersoneel
werd omgekocht om de valse paspoorten
te laten passeren.
In telefoongesprekken vertelden de beklaagden onderling
dat ze naar de Verenigde Staten vertrokken om
mensen te smokkelen. Ze hadden een Amerikaans lookalike
paspoort voor een vliegtuigreis van een Chinees-
Thais koppel met bestemming Chicago. Verder was er
ook sprake van reizen naar New York en Las Vegas.
Volgens een slachtoffer had de uitbaatster van het
massagesalon in het verleden al paspoorten vervalst in
de Verenigde Staten.
In het Verenigd Koninkrijk werden slachtoffers op
bestelling geleverd die in de prostitutie moesten
werken. In een telefoongesprek werd gesproken over
“twee kinderen/jonge meisjes die besteld werden in
Engeland”. Bij haar verhoor gaf één van de beklaagden
na de confrontatie met het telefoongesprek dit toe en
verklaarde hierover: “De twee Thaise meisjes werden
via Eurostar naar Engeland gesmokkeld. Hoe regelden
ze dit in de praktijk? Ze kochten drie tickets, een ticket
voor Lille (Rijsel, nvdr.) voor de begeleider en het
meisje en een ticket voor Engeland. De bedoeling was
dat het meisje het ticket voor Lille aan de treincontroleur
toonde. Maar in Lille stapte ze niet af en nam
het ticket over van de begeleider naar Engeland. Het
meisje ging dan op de plaats zitten van de begeleider
die in Lille afgestapt was. De begeleider en het meisje
zaten nooit samen in de trein. De begeleider ontving
hiervoor 500 euro van X. (de beklaagde massagesalonuitbaatster).
Vier van onze meisjes zijn zo in Engeland
geraakt.” 236
236 Voor meer informatie over de ‘Lille-loophole’ zie ook: Jaarverslag Migratie 2011,
pp.40-41.
Een slachtoffer dat momenteel in het Verenigd Koninkrijk
is, moet nog steeds werken om haar schulden aan
de hoofdbeklaagde in Thailand af te betalen.
De beklaagde salonuitbaatster zette een constructie
van schijnzelfstandigheid 237 op om haar broer verblijfsdocumenten
te bezorgen en hem voor haar te laten
werken. Ze liet hem naar België komen en schreef hem
in de vennootschap van haar massagesalon in. Hij
kreeg een verblijfsdocument voor vijf jaar. Onder het
mom van toeristische groepsreizen voor de Belgische
Ardennen begeleidde hij de Thaise slachtoffers met
een toeristenvisum naar België. Om minder argwaan
te wekken, werd dit meestal georganiseerd tijdens het
toeristisch seizoen.
De slachtoffers werden ondergebracht in chalets in
Vresse-sur-Semois. Minstens in één geval heeft de
Belgische ambassade in Thailand de toeristenvisa voor
vijf meisjes geweigerd na een negatief advies van de
Dienst Vreemdelingenzaken. In een ander geval leverde
de Belgische ambassade van Thailand van ambtswege
een toeristenvisum af aan het slachtoffer. Dit slachtoffer
ging hier een samenlevingscontract aan met een
oudere Belgische man, maar die had op zijn beurt hoge
verwachtingen en het slachtoffer had veel moeite om
het bij hem vol te houden. Ze kreeg de boodschap
dat ze drie jaar moest wachten om een nieuw samenlevingscontract
te kunnen aangaan. Om te kunnen
blijven werken met de documenten die ze had en om
zeker te zijn dat ze niet teruggestuurd zou worden bij
een politiecontrole, moest ze bij hem blijven.
Slachtofferverklaringen
Bij de huiszoeking in de chalets in Vresse-sur-Semois
werden verschillende meisjes geïntercepteerd. De
meeste slachtoffers waren te angstig om in het slachtofferstatuut
te stappen. 238
Een slachtoffer wenste na herhaalde vraag van de
politie geen gebruik te maken van de slachtofferprocedure
mensenhandel. Ze werkte wel mee in het onderzoek.
Ze was het nichtje van één van de beklaagden.
237 Zie ook: Deel 1 Focus, Hoofdstuk 1, Follow the money en S. JANSSENS, ‘Fenomeenanalyse
van mensenhandel’, in Ch.-E. CLESSE et crts, Traite des êtres humains,
Mensenhandel-Mensensmokkel, Les dossiers de la revue de droit pénal et de criminologie,
Brussel, La Charte, 2010, p. 43.
238 Zie ook: Hoofdstuk 3, Good and Bad practices, punt 1.3. Hiaten slachtofferstatuut.
Mensenhandel
Mensensmokkel
92 * 93