Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Anatolij Baránov e Dmitrij Dobrovol’skij. Aspectos teóricos da fraseoloxía
aproximadamente o mesmo, nese caso o fundamental é a figuratividade da UF, é dicir,
o compoñente de valoración que fai que a UF se sitúe detrás da expresión nonidiomática,
comp.: Взглянув на рассвете под его сорочку, Войтик сразу понял, что
Буров не протянет долго. Тогда за все, что случится, придется отвечать
Войтику. Потому он не торопился, сломя голову не бежал невесть куда за
подводой [Ollando ó amencer para debaixo da súa camisa, Voitik entendeu de
contado que Burov non había tardar moito. Daquela habería que dar contas a Voitik
por todo o que acontecese. Por iso non se apurou, non correu rompendo a cabeza
(moi rápido) quen sabe para onde, detrás do carro] (V. Bikov. Na néboa, В тумане).
Noutras palabras, o que se clasifica semanticamente tamén se clasifica de maneira
comunicativa. Os compoñentes de aclaración tamén se poden distribuír en varias
oracións, сomр.: Он весьма хладнокровно воспринял свалившееся на него
всенародное восхищение. Блажь и самомнение не ударили ему в голову, носа он
не задрал. А это говорит об уме человека [Tomou con moito sangue frío o
entusiasmo que todo o pobo puxo nel. O antollo e a presunción non lle golpearon a
cabeza, non levantou o nariz (non se lle subiron á cabeza, non se fixo arrogante por
iso). E isto di moito da intelixencia dunha persoa] (Nóvaia gazeta, Новая газета).
6.1.4.9. Contextos cuantificadores
Nun primeiro momento, os contextos contrastivos foron excluídos do campo de análise,
posto que en principio a contrastividade permite varia-lo campo de acción dunha
negación, aínda que as UUFF, como xa se sinalou con anterioridade, nese caso
presentan certas restricións. As situacións nas que se expresan diferentes significados
cuantificadores están próximas ás situacións contrastivas, aínda que non son idénticas a
elas nin moito menos. A cuantificación na lingua pódese expresar tanto lexicamente
(por exemplo, все, всегда, никто, никогда, нигде... [todos, sempre, ninguén, nunca,
ningures...]) coma gramaticalmente (Эту штуку уже не починишь ≈ ‘никогда не
починить’) [esta peza xa non se pode reparar ≈ ‘nunca se poderá reparar’]. Con
respecto ó problema que estamos a tratar, o que nos interesa son partículas
cuantificadoras coma никогда [nunca], нигде [ningures] e никто [ninguén]. O uso dun
cuantificador nunha afirmación reafirma a este último, no sentido de que o
cuantificador se opón ás outras alternativas posibles (aínda que tamén pode ser que se
opoña ás puramente lóxicas), de aí a achega dalgunhas particularidades das situacións
contrastivas.
O campo de acción dun cuantificador pode afecta-los actantes da UF, pero tamén as
variantes pragmáticas: o tempo e o espazo do que acontece. Véxase, por exemplo, o
tempo: Мать никогда не теряла головы, и сейчас ее голос был спокоен [A nai
nunca perdeu a cabeza (nunca deixou de ser sensata) e agora a súa voz estaba
tranquila] (V. Tendriákov); os participantes da situación: Замечательно находиться
там, где ты никому не жмешь на мозоль, где и тебя никто не теснит, приятно
быть целый год в обществе милых, интеллигентных людей [É fantástico atoparse
nun lugar onde non lle pisas unha bocha (non molestas) a ninguén, onde tampouco te
amola ninguén; é agradable estar todo un ano en compañía de xente simpática e
intelixente] (V. Aksénov. Á procura do «baby» triste, В поисках грустного беби); o
308 Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Santiago de Compostela 2009