rustem-cudi-ideoloji

exlaqî miriye. Ji bo vê krîzê dijî. Lewra krîzên civakî di kaptalîzmê de her diçe bi awayekî dijwar kûr
dibe. Yek ji sedemên wê ew e ku ferd heta asta dawiyê ezez e, xweparêz e, li gorî xwe ye, bê kontrol e
û hevsarê xwe qetandiye. Xwe ji hemû berpirsiyariya xwe ya li beramberî civakê safî û qut kiriye, xwe
dûr xistiye. Li beramberî tu pirsgirêkên civakê xwe berpirsiyar nabîne.
Civak dergûşa ferd e, ferd bê civak nikare bijî. Lê civak bê ferd dikare bijî. Civak bi zagonên xwe,
bi pîvanên xwe yên exlaqî xwe berdewam dike. Bi awayekî baş be, yan jî xerab be, xwe berdewam
dike. Lê ferd nikare hebûna xwe bi tena xwe bê civak berdewam bike. Lewma di van sêsed salên ku di
bin serweriya serdestiya kapîtalîzmê de dimeşin krîzên mezin çêkirin. Xerabiyên mezin çêkirin û
birînên mezin di civakan de derxistin, sedema van hemûyan çi ye Çavkaniya van pirsgirêkan
hemûyan jî ferdperestiya çors û bê kontrol e. Ji hemû pîvanên exlaqî dûr e, heta dawiyê ezez e,
xweparêz e, di oxira berjewendiyên xwe de hemû nirxên civakê binpê dike. Mirov dikare bêje ev
sîstema ku pêş ketiye û derketiye holê, kapîtalîzm bi xwe ye.
Kapîtalîzm di oxira berjewendiyên xwe de pêl her tiştî dike. Her tiştê xerab dike, ji bo ku tenê
ziyan negihîje berjewendiyên wê, çi bixwaze dike. Ji ber vê yekê ferdperestî girîngtirîn mijar e ku
pêwîst e mirov gelekî li ser raweste.
Bêguman bûna ferd tiştekî baş e. Yanî însan bi îrade be, xwedî kesayet be, kûrahiya ferd hebe, bi
rol û îrade be. Di civakê de xwedî rol û tevlîker be, ev hemû baş in. Lê ev di çarçoveya hevsengiyeke
optîmal de be. Bi civakê re di nav tewazineke baş de be, ne li dijî civakê be.
Divê mirov tevî civakê jî tu carî ferdperestiyê esas negire. Tenê xwe xelas bike, xwe bijî ev tiştên
pir xerab in. Bala xwe bidinê di roja îroyîn de kapîtalîzm krîzeke jiyanî dijî. Di hemû milên jiyanê de
krîzê dijî, sedema wê krîzê jî ev ferdperestiya çors e.
Hinek deman em jî dikevin xetayên wiha û li pey vê ferdperestiyê dimeşin. Li şûna ku em bi civaka
xwe bihizirin, em tenê bi xwe difikirin. Li şûna em hemû civakê û berjewendiyên wê esas bigirin, em
xwe esas digirin. Li şûna tevlîkirinê, ser zêdekirinê em li gorî xwebûyînê esas digirin. Ferdperestî xwe
bi gelek awayan dide der. Bi têgihîştinên biçûk, mezin, tewş yan jî nerm, gelek taybetmendiyên
ferdperestiyê hene. Xwe li gelek cihên cuda nîşan dide.
Ev tiştekî pir xerab e, ji ber vê yekê niha li Ewrûpayê jî êdî fêm kir ku ev ferdiyet dibe sersedemê
ku tiştek di holê de nemîne. Niha wan fêm kiriye. Lewra ketine nav lêgerîneke ka çawa hinekî nirxên
civakê bihêz bikin. Mînakê vê jî; çêkirina malbatan destek dikin, komeleyan vedikin, perwerdê didin û
hwd. Ji bo hinekî wan birînên vebûne hindik be jî rehet bikin. Niha tenê hewldaneke wan a wiha heye.
Emerîkayê hîna bi awayekî cidî hewldaneke wiha nekiriye, ji bo vê asta krîza civakî di wir de hîna
bihêztir e ji Ewrûpayê. Ferdperestî taybetmendiyeke kapîtalîzmê ye. Yanî çîna kapîtalîst e, cewherê
çîna kapîtalîst bi xwe ye. Xweparêziya wê, xwe esasgirtina wê hemû jî di bingeh de cewherê
mordernîteya kapîtalîst e.
Weke çawa ku di nasnameya însanekî/ê de dema ku derdixîne di serî de wêneyê wî/ê însan bala
mirov dikişîne, di nasnameya îdeolojîk a kapîtalîzmê de jî ferdperestî wêneyê wê nasnameyê ye. Ji bo
vê yekê dema mirovek di heman demê de hem ferdî be, hem jî komînal be, nabe. Hem wê ferdî be,
hem jî li dijî kapîtalîzmê têkoşînê bike! Ev ne rast e û xwe xapandin e. Di têkoşîna me ya partîbûnê de
jî tiştê herî zêde ku em li dijî wê têkoşînê bikin ezezîtî ye.
Di jiyana leşkerî de jî û di xebatên din de jî, bûna xwedî kesayeta partîyî, di serî de divê kesayet li
dijî ferdiyetê be. Komînalîzma me li dijî ezezîtiyê pêş dikeve. Avakirina civaka exlaqî û polîtîk jî di
serî de li dijî ezezîtiyê ye. Lewma divê mirov ezezîtiyê weke taybetmendiyeke bingehîn a kapîtalîzmê
bigire dest. Heke di cih cihan de taybetmendiyên ferdî di navgînên cuda de jî derket holê, ew
teqlîdkirina kapîtalîzmê ye, teqez mayîna di bin bandora kapîtalîzmê de ye.
Xala Sêyemîn A Ku Kapîtalîzmê Girt Dest Humanîzm E;
Humanîzm bi xwe tiştekî baş e. Di heman demê de em jî tevgereke însanî ne. Lê mirovheziya me û
ya kapîtalîzmê ne weke hev e. Kapîtalîzm ne humanîst e, lê gelo çima humanîzmê esas digire Ji ber
ku kapîtalîzmê xwest desthilat be, lê nikarî desthilat be, ji ber ku li pêşberî wê feodalîzm û monarşî
hebûn. Monarşî bi çi hikm dike; bi werasetê hikm dike.
Pergala kapîtalîzmê baş nebû, lê wê çawa û bi çi dirûşmeyan xwe nîşan bida Got: Ferq û cudatî di
navbera însanan de nîne, tu însanên ji hev baştir nînin. Hemû însan weke hev in. Pêwîst e her kes li
hemberî zagonan weke hev bin, karibin serî hildin. Mafê her kesî yê hilbijartinê heye. Mafê her kesî
heye ku xwe berendam nîşan bide. Divê qanûn ji bo her kesî derbasdar be. Kapîtalîzmê xwest bi van
sloganên însanî çi bike Xwest desthilatiyê ji bin yekdestiya feodalan derbixe û bike bin yekdestiya
xwe.
34