Libër leximi i gjuhës shqipe

Shpjegim:
Në këtë legjendë flitet për krijimin e njërit nga liqenet malore të Lurës,
ku rritet një lloj zambaku i bardhë, shumë i bukur. Duke e lidhur këtë lule
me emrin e nuseve trimëresha, populli, në mënyrë poetike, ka dashur ta
ruajë kujtimin për gratë e shumta, të cilat janë bërë theror i luftërave të ashpra.
Me të ai ka dashur të theksojë se kujtimi i tyre do të jetojë gjithmonë i
bukur, i freskët dhe i gjallë, si vetë zambaku i mrekullueshëm.
Legjenda ose gojëdhëna është kallëzim popullor për një ngjarje të së
kaluarës, për një figurë historike etj., që mund të ketë një bazë të vërtetë, por
që është shtuar e zbukuruar nga fantazia e popullit dhe përcillet gojë me gojë
nga njëri brez në tjetrin.
Sipas tematikës ndahen në dy grupe: me përmbajtje mitologjike dhe me
përmbajtje historike. Dallimi i legjendës apo gojëdhënës nga llojet e tregimeve
të tjera është se legjendës nuk i dihet koha dhe vendi i zhvillimit të ngjarjes.
Pothuaj se të gjithë popujt e botës kanë legjenda. Edhe shqiptarët kanë
legjendat e tyre. Legjendat më të përhapura ndër shqiptarët janë "Gjergj Elez
Alia", "Rozafa'', "Besa e Kostandinit", "Aga Ymeri" etj.
DETYRË
�Legjenda "Liqeni i luleve" është shkruar në gegërishte. Rishkruajeni
atë duke e shndërruar në shqipe standarde.
167