Libër leximi i gjuhës shqipe

O bir që kaq shpejt më ke munguar
Do kesh një hall të madh të paduruar.
Meraku vjen kur plaket ca njeriu,
Kur vjen ai dhe gjumi shkon vetiu;
Po trurin e shkujdesur të rinisë,
E ruan gjum' i art' i qetësisë.
Prandaj, mëngim' i yt më siguron
Se një merak i madh të çqetëson.
Ose, t'i shtie shenjës ca më mirë,
Në shtrat ti sonte fare nuk je shtrirë.
ROMEUA: Tamam, po sonte isha m'i qetuar.
FRATI LAURENS: O Zot! Tek Rozalina paske shkuar?
ROMEUA: Oh jo, imzot atë e kam harruar
Dhe dhëmbja që më sillte m'është shuar.
FRATI LAURENS: Pra thuaj ku e shkove këtë natë?
ROMEUA: Ja ku ta them pa pyetur më gjatë.
Tek hasmi isha mbrëmë në gosti
Kur rashë në një tjetër dashuri.
Si unë u plagos edhe ajo
Prandaj si shenjt, na ndih e na shëro.
Për' të, uratë, s'kam ndonjë mëri
Dhe lutjen për të dy e bëj tani.
FRATI LAURENS: Shpjegom biro punën pa e zgjatur.
Se ndjesë s'merr përveç nunosj' e hapur.
ROMEUA: Ta them pra hapur, zemrën me të parë
E bij e Kapuletit ma ka marrë.
Si zemr' e saj dhe e imja u bashkuan.
Të gjitha, veç kurorës, u mbaruan.
Tani ta them më mirë, duke shkuar
Se ku dhe kur dhe qysh jemi takuar
Dhe si këmbyem fjalë zumë dorë;
Po vetëm, zot, që sot na ver' kurorë.
FRATI LAURENS: O Zoti Krisht! E ç'është ky ndryshim?
206