recenzje - Portret

Wyd. W.A.B.,
Warszawa 2008.
Monika Rakusa,
39,9,
że napisana została w egzotycznym, polskim języku. Oby
przynajmniej u nas spełniła taką rolę choć w części.
nie stanie się głośno słyszalną odpowiedzią na Bridget Jones,
nie przedstawi światu potrzebnej alternatywy, choćby dlatego,
i napisane w sposób dający nadzieję na dotarcie do szerszego
kręgu czytelniczek. Tym większa szkoda, że książka Rakusy
Mogę powiedzieć że „39,9” przeczytałam z wdzięcznością,
bo niezmiernie cenne są książki – jak ta – nie tylko mądre, ale
który mógłby być, i ja to jedność. Pływam w nim jak ryba w
wodzie” (s. 64-65).
niespożytą ciekawość świata. [...] Spotykając antysemitę,
odważnie przyznaję się do swego pochodzenia. [...] Dzień,
z moimi czterdziestoma latami zabieram się do pracy, głęboko
wierząc w jej sens. [...] Czytam dużo. Mam głód wiedzy i
dzieciom na ważne pytania. [...] Nie tracę energii na udawanie
matki, bo jestem nią w każdym calu. [...] Doskonale zespolona
dniu, który mógłby być, wierzę w sens każdej prostej czynności.
Jem najprawdziwsze śniadanie z rodziną. [...] Odpowiadam
o kobiecie, która już coś przeżyła, zrozumiała, ale wciąż zmaga
się z materią życia z różnym skutkiem i wciąż ma nadzieję. „W
czasu)” (s. 67). W powszechnym zalewie tandety, bylejakości i
wmawiania mi, że Bridget Jones to ja, z przyjemnością czytam
(przerwanie można uzasadnić kryzysem wieku średniego –
tkwię mniej więcej w połowie własnych poszukiwań straconego
kolejny, do poduszki. I świetnie rozumiem np. taki oto zapis:
„(…) Proust – tym razem przerwany w czwartym tomie
113
recenzje