recenzje - Portret

36
– głównej bohaterki, Rafała i
Fabuła powieści skupia się
wokół losów trzech postaci
opowieści.
upokorzenie dla bohaterki. A przy
okazji najsmutniejszy fragment całej
wyczekiwana w napięciu kara okazuje
się bardzo nijaka. To największe
dającą jej nadzieję na odczuwanie.
Dramat tej książki polega na tym, że
Chciałaby, żeby świat wreszcie zadał
jej ból, kara jest ostatnią rzeczą
Prowokuje, bez końca, prowokowała
w domu, prowokuje i na wsi.
Można nawet powiedzieć, że to nie
rodzice ją karzą, ale ona sama siebie.
Z drugiej strony, bohaterka bardzo
tej zapowiedzianej kary pragnie.
na skraj tego, co w domu możliwe
było tylko w ukryciu, wyważone.
niej specjalnego wrażenia – odbiera
to raczej jako zachętę, popchnięcie
do czego zmierza i robi to dość
konsekwentnie. Zesłanie nie robi na
klocek się przewroci pociągając
za sobą następne. Bohaterka wie,
zapadni. To trochę jak układanie
domina – kiedyś w końcu któryś
sprawia nam budowanie z klocków.
Konstruuje swoisty mechanizm pełen
zmienia faktu, iż bohaterka czerpie
z niej radość podobną do tej, jaką
przecież zabawą. To, że jest to
gra niebezpieczna i ciężka, nie
Powiedziałabym nawet,
że nie nieco. Cała książka jest
tak, że bohaterka nieco się nią
bawi?
sprawdzenie siebie, a sama kara
– karą pozorną, bo czy nie jest
wieś staje się dla bohaterki
wyzwaniem, możliwością
dwuznacznie. Można by
powiedzieć, że „zesłanie” na
i kary – oba motywy są
jednak potraktowane dość
W Twojej powieści pojawia
się też motyw wygnania
rozwiązanie, czasem przychodzą one
do głowy i już tam zostają.
nie zawsze sposób odpowiedzieć,
dlaczego zdecydowało się na pewne
od tego zacząć, że „Rdza“ jest
powieścią bardzo impresjonistyczną:
nam wymyka?
taka droga jest możliwa, zawsze krok za tym, czego
pragniemy, a co w ostatecznym rozrachunku i tak się
odnalezienie ideału. Jednak za każdym razem, gdy
do tego dąży, ponosi klęskę. Czy uważasz, że tylko
Bohaterka „Rdzy” usilnie próbuje osiągnąć
doskonałość, odnaleźć swój sens istnienia poprzez
bohaterki.
W tym sensie to nie tylko bohaterka stała się częścią machiny
otaczających ją realiów, ale te realia stały się narzędziem
ją świata. Mogła się zabić, zapić albo zaćpać, ale zamiast tego
postanowiła we własne zniszczenie zaangażować rzeczywistość.
Zamiast tego rzuciła światu rękawicę. Co więcej rzuciła ją w
pełni świadomie. Autodestrukcji dokonała rękami otaczającego
główna bohaterka sama na tę konfrontację się zdecydowała.
Miała wybór, mogła zostać w domu, mogła żyć życiem Rity.
ludziach wciągniętych w tryby historii, tak to jest opowieść o
człowieku zmiażdżonym przez świat. Z drugiej strony jednak,
rzeczywsitości, a chwile uniesienia i drobne zwycięstwa tylko
uwypukliły dramat końcowej klęski. Tak jak są opowieści o
To zależy. Życie niewątpliwie wygrało, główna bohaterka
nie zdobyła tego, czego chciała, nie udało jej się nagiąć
życia, czy życie z młodej, zbuntowanej dziewczyny?
przechytrzyć przeznaczenie. Jednak kto w twoim
zamyśle z kogo w końcu zadrwił? Główna bohaterka z
własnej osoby. Nie chce zostać przez życie zaskoczona.
Zadając sobie świadomie ból i cierpienie próbuje
zauważyć, że życie to nie bajka i dlatego na przekór
wszystkiemu sama dąży do poniżenia i upokorzenia
Główna bohaterka powieści w bardzo drastyczny
sposób wkracza w dorosłą rzeczywistość. Zdążyła już
Zwycięstwem końcowa scena byłaby wtedy, gdyby przyniosła to,
o co bohaterka walczyła. A niestety nie przyniosła.
ją obojętnością i pozbawioną złej woli brutalnością. Myślę, że
nawet tak do końca nie wiedzieli, iż w cokolwiek się z nią bawią.
wyczuciem, przegrywa z kompletnym brakiem zainteresowania.
Rafał i Kacper nie zaatakowali jej męskością, oni raczej zgnietli
nie wiedzieli nawet do końca, że uczestniczą w jakiejś grze.
Bohaterka, pozornie manipulując, ciesząc się własnym sprytem i
kobiecości najzwyczajniej brakuje. Chłopcy wygrali, ale dla
mnie ta wygrana stała się jakby od niechcenia, myślę, że oni
Skoro bohaterka nie ma imienia, ciała ani płci, trudno
mówić o zwycięstwie męskości nad kobiecością, bo tej
przewrotnego zwycięstwa?
Czy kobieta w starciu z mężczyzną zawsze jest na
straconej pozycji? A może ostatnia scena jest rodzajem
gra, nikt z nich nie chce okazać słabości. Ale jaki to ma
sens, skoro i tak w końcu zwycięża męska solidarność?
dziewczyna, której wydaje się, że manipuluje nimi jak
marionetkami. Między tą trójką toczy się specyficzna
Kacpra. Dwóch fizycznie zupełnie różnych od siebie
chłopaków o z pozoru odmiennych charakterach i jedna