Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Dziękuję za rozmowę.<br />
Heinrich Böll stanął w obronie ludzkiej godności.<br />
egzaltowanej wypowiedzi. To co w “Utraconej czci Katarzyny<br />
Blum” zrobiło na mnie największe wrażenie, to odwaga, z jaką<br />
skórze. Znam je tylko z zapośredniczonych relacji. Nie<br />
chcę formułować powierzchownej, stereotypowej, zapewne<br />
Nie wydaje mi się, żebym miała do tego prawo. Nie<br />
żyłam w tamtych latach, nie doświadczyłam ich na własnej<br />
współczesnych dziennikarzy są tak samo bezwzględne<br />
jak władzy w latach 70.?<br />
czasach komunistycznych są analogiczne do zachowań<br />
Tötgesa. Odważyłabyś się stwierdzić, że techniki<br />
kto jest potencjalnym źródłem sensacji i zysku.<br />
Podsłuchiwania, przesłuchiwania i aresztowania w<br />
Dziennikarze w „Utraconej czci Katarzyny Blum”<br />
przypominają hieny, które zaatakują i zniszczą każdego,<br />
czytelników.<br />
niewdzięczny, jak ulotny. Słuchać i słyszeć, patrzeć i widzieć,<br />
zrozumieć, to wyzwanie nie tylko dla dziennikarzy, także dla<br />
zawodu. Od najbardziej szlachetnych po obślizgłe. Mam bardzo<br />
osobisty stosunek do tego zawodu, wiem, jak jest ciężki, często<br />
pracując w tym zawodzie miałam okazję poznać i obserwować<br />
różnych ludzi przy pracy i różne sposoby uprawiania tego<br />
jest go przestrzegać. Ci, którzy go nie przestrzegają, nie są<br />
dziennikarzami, są hienami. To mocne słowa, przepraszam. Ale<br />
To nie Bereś i Burnetko, nawet nie Kapuściński,<br />
tworzą kanon. On istnieje. A obowiązkiem dziennikarzy<br />
sztuki?<br />
ludzie mówią, ale również tego, jak to mówią i w jakim<br />
kontekście”. Jak rozumiesz te słowa w odniesieniu do<br />
zasad rzetelnego dziennikarstwa: „21 x Kapuściński”.<br />
Czytamy w nim, m.in.: „Słuchaj nie tylko tego, co<br />
Witold Bereś i Krzysztof Burnetko [w:<br />
„Kapuściński: nie ogarniam świata”] tworzą kanon<br />
143<br />
Olsztyn kocha, tu się urodziła i<br />
wychowała.<br />
istnienie” J.C. Oates w ramach<br />
„Dramatu w działaniu” (2006).<br />
nad „Bliżej” P. Marbera (2005) i<br />
„Ontologicznym dowodem na moje<br />
II Festiwalu Filmu WYŻ’70 w 2006<br />
r.). W olsztyńskim teatrze pracowała<br />
Filmowego dla młodego reżysera<br />
XXXII ILF 2005; Wyróżnienie na<br />
scenariusza pt. „Pomyłka” (Nagroda<br />
Przewodniczącego Ińskiego Lata<br />
Warszawa, 2007), a także fabularny<br />
film krótkometrażowy wg własnego<br />
„Dulscy z o.o.” wg „Moralności pani<br />
Dulskiej” G. Zapolskiej (Teatr Polski,<br />
„Godzinę kota” P. O. Enquista (Teatr<br />
Montownia, Warszawa, 2006),<br />
„Marilyn i Papież” D. Kuehl-Martini<br />
(Teatr Polonia, Warszawa, 2006),<br />
„I jak się udało” I. Welsha (2006).<br />
Do tej pory wyreżyserowała m.in.:<br />
with love” P. Demirskiego (2004),<br />
„We are camera” F. Katera (2005),<br />
dramaturgia w TR” obejmując opieką<br />
reżyserską sztuki „From Poland<br />
Polonia. W TR Warszawa pracowała<br />
także w ramach projektu „Nowa<br />
roku. Aktualnie w repertuarze<br />
należącego do Krystyny Jandy Teatru<br />
39. Wrocławskich Spotkaniach<br />
Teatrów Jednego Aktora w 2005<br />
zaproszony na wiele festiwali<br />
teatralnych i zdobył nagrodę na<br />
teatrze. Monodram, w którym rolę<br />
Patty gra Ewa Kasprzyk, został<br />
który po raz pierwszy pozwolił<br />
na wystawienie swojego tekstu w<br />
Przedstawienie powstało dzięki<br />
osobistej zgodzie Almodovara,<br />
przedstawieniem „Patty Diphusa”<br />
Pedro Almodovara w 2004 roku.<br />
Głowackiego). Debiutowała w<br />
warszawskim Teatrze Rozmaitości<br />
m.in. w Teatrze Narodowym w<br />
Warszawie („Kopciuch” Janusza<br />
Warszawskiego. W czasie studiów<br />
pracowała jako asystent reżysera<br />
Wydział Dziennikarstwa i Nauk<br />
Politycznych Uniwersytetu<br />
Reżyserii warszawskiej Akademii<br />
Teatralnej. Ukończyła również<br />
Marta Ogrodzińska – reżyserka<br />
teatralna, absolwentka Wydziału
Change language