recenzje - Portret

62
filozofia życia z pewnością jest warta
uwagi.
może więc tłumaczyć, dlaczego
Améry nie cieszy się sławą, ale jego
prostu wolny. W naszej kulturze ten
sposób myślenia nie zyskuje uznania,
odebrał sobie życie i to był ten jeden
jedyny raz, kiedy czuł, że jest po
sposób, w którym mógł poczuć, że to,
co robi, zależy wyłącznie od niego,
satysfakcję po śmierci. Zmierzył się
ze swoim/nie-swoim losem w jedyny
sobie sam. Nie wierzył w Boga,
pozagrobowe życie, nie liczył na
ustawami, prześladowaniami,
obozami… Los, którego nie wybrał
śmiercią), dokładniej jego los został
mu wyznaczony norymberskimi
pisze o zagadce). Jego żydostwo
wyznaczyło mu jego los (tożsamy ze
161) – pisze Améry i choć nie ma w
tym tajemnicy, jest tajemnica (Améry
(Os, 161). „Samobójca – s a me g o
s i e b i e s a m o d s i e b n i a” (Os,
pierwszy”, ale tych, którzy znajdują,
nie trzeba leczyć z tego jak z odry
Niewielu znajdzie dla siebie
pocieszenie czy przewagę w „mówię
potencjalny samobójca przemawia
sam. Mówi pierwszy” (Os, 148).
reakcja polega na lęku lub dzielności.
Tymczasem samobójca czy
musi umrzeć, znajduje się w stanie
odpowiadania na pewien los, a jego
nawet, jeśli wynik jest w każdym
z tych wyborów ten sam. „Kto
wybieramy śmierć – przeciwstawiamy
się temu, co nieuchronne – losowi,
coś nieuchronnego, pozbawia
nas wolności wyboru, gdy sami
recenzje
przeł. i przedmową poprzedził Bogdan Baran,
Wyd. Czytelnik, Warszawa 2007.
O starzeniu się. Bunt i rezygnacja. Podnieść na siebie rękę.
Dyskurs o dobrowolnej śmierci,
Kraków 2007;
posłowiem opatrzył Piotr Weiser,
Wyd. Homini,
podjęte przez załamanego,
przeł. Ryszard Turczyn,
Jean Améry,
Poza winą i karą. Próby przełamania