recenzje - Portret

76
„Tyle lat postępu, a w kwestii
rozstrzygającej rozkładamy
gdy nie wywołuje żadnej reakcji.
żadnej funkcji, może być kompletnie
nieużyteczna. Niedobrze natomiast,
przygnębiają. Uważam, że równie
dobrze poezja może nie pełnić
sposób, chociaż zdarzają się też
takie, które nieodmiennie mnie
ulubionych utworów, ale one nie
zawsze działają na mnie w ten sam
za pomocą wierszy. Czytam sporo
poezji, uwielbiam też wracać do
że możliwe jest zarówno oswojenie,
jak i spotęgowanie swoich lęków
naszych indywidualnych potrzeb,
uwarunkowań, preferencji. Myślę,
tak jak może spełniać mnóstwo
innych funkcji, w zależności od
Oczywiście, że poezja może
pełnić funkcję terapeutyczną,
procesu czytelnikowi?
i oswojenie swoich lęków i
umożliwienie przejścia takiego
odbiorców? Czy możliwe jest
za pomocą wierszy ujawnienie
katharsis poezji, katharsis
zarówno dla piszącego jak i dla
w którym pojawia się motyw
strachu. Czy wierzysz w funkcję
piszesz w wierszu „Rdza” i
nie jest to Twój jedyny utwór,
„Niepokoję się niczym
zwierzę przed nastaniem burzy”
cywilizacji. Oj, było apokaliptycznie
[śmiech].
emitowało „Epitaph”, a mądrzy
ponurzy panowie wieszczyli wojnę
bezwietrzne lato, a potem wrzesień,
w którym nadzwyczaj często radio
samotności, no i generalnie zanosiło
się na katastrofę. Najpierw duszne,
nowej skórze. To był też taki czas, w
którym najmocniej doświadczałam
moment, natomiast czwarta wyraża
pragnienie upodmiotowienia się w
procesu dojrzewania do decyzji,
trzecia faza obrazuje sam jej
problemem twarzą w twarz. Pierwsze
dwie fazy oznaczają kolejne etapy
to rodzaj błazeństwa maskującego
rozpacz i konieczność stanięcia z
zerojedynkowy. Te wiersze mają w
sobie zamierzoną pretensjonalność,
poczucie sprawczości. Piszę w nim o „patrzeniu przed
układu gwiazd / nigdy nie wiadomo / kiedy dopadnie nas
/ pełnia”. Jest w tym wierszu niesamowita siła, optymizm,
Szczególny sentyment mam do utworu „pełnia”,
który kończy się słowami: „w końcu / nie zależymy od /
Czy któryś z wierszy jest Ci szczególnie bliski? Jeśli
tak, to który i dlaczego?
że słowa, jakimi się posługują i jakimi się określają, mają
cholernie duże znaczenie.
staram się je ostrożnie i świadomie dobierać, używać z
premedytacją. Często mówię uczestniczkom moich warsztatów,
było dla mnie bardzo ważne, nie tylko w poezji, również w
codziennym posługiwaniu się językiem. Zważam na słowa,
zatrzymać moment, w którym odczuwam w określony sposób,
moment, którego nie chcę stracić. Natomiast słowo zawsze
zaplanowanej i przemyślanej pracy nad tekstem. Tak naprawdę,
nie znam się na pisaniu wierszy, staram się tylko uchwycić i
Albo raczej odbywa się bez mojego udziału, dzieje się tylko
i wyłącznie w wyniku zapisywania emocji, a nie mojej
formy nie jest dla mnie najważniejszy, zaryzykowałabym
stwierdzenie, że w moim przypadku w ogóle się nie odbywa.
To jest chyba tak, że ja do końca świadomie nie uczestniczę
w budowaniu tekstu. Chcę powiedzieć, że proces nadawania
Na ile słowo w sensie formalnym jest dla Ciebie istotne
przy budowaniu tekstu?
mnie” ujawnia pewne skłonności do działania na
poziomie słowa, języka, efektowną grę lingwistyczną.
Większość Twoich wierszy jest bardzo prosta w
formie, jednak już, na przykład, utwór „wieje i rozwiewa
rozkładam ręce. Nie wierzę, nawet w boginię [śmiech].
mi bardzo, żeby wykopać dyskryminację z miejsca, w którym
żyję. Co innego metapoziom i eschatologia – tu faktycznie
społecznej podwójnie marginalizowanej: ze względu na płeć i
ze względu na orientację psychoseksualną. Jasne więc, że zależy
edukować, wspierać się wzajemnie. Oczywiście nie jest to
do końca bezinteresowne z mojej strony, bo należę do grupy
zmiany. Wiem, że ludzie nie rodzą się z nienawiścią we krwi i
że uprzedzeń można się pozbyć, trzeba tylko nad tym pracować,
mnie w doła, tym bardziej motywuję się do działania. Jestem
idealistką, która wierzy w sens pracy na rzecz społecznej
a szczególnie heteronormatywności. To wszystko nie są
obserwacje optymistyczne, ale nawet jeśli czasem wpędzają
zachowań, tworzenia się uprzedzeń, dyskryminacji,
replikowania systemu kulturowej opresji, normatywności,
uwzględniać kontekst, który może wpływać na moją ocenę
rzeczywistości. Interesują mnie mechanizmy ludzkich
Jest znacznie gorzej – uważam, że światem rządzi
patriarchat [śmiech]. Staram się nie generalizować i
postrzegasz rzeczywistość?
zagubione, zwłaszcza w sferze uczuć, a światem rządzi
chaos, a nie jakieś prawa czy siły. Czy faktycznie tak
ręce” czytamy w wierszu „Empora”. Z Twoich wierszy
można wywnioskować, że ludzie to istoty nieporadne i