You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
своето парче леб? Често замижуваме пред туѓите проблеми,<br />
дури и ние, кои себеси се сметаме за освестени граѓани и се<br />
воспитуваме себеси да бидеме чесни, хумани, пожртвувани<br />
и солидарни. Кога ни е добро, го спуштаме погледот пред<br />
грдото лице на неправдата. Ќе се сетиме на нивните проблеми<br />
можеби на Светскиот ден на бездомниците, но не е само<br />
еден ден во годината што треба да нѐ потсети колку е важен<br />
нашиот личен придонес во пресвртот на тажните приказни на<br />
луѓето на кои им е потребна подадена рака.<br />
Сто милиони луѓе во светот немаат свој дом!!! Статистиката<br />
вели дека само минатата година над 300 граѓани во Македонија<br />
останале без дом. За жал, некои луѓе ги немаат ни основните<br />
човекови потреби – храна и топол дом, а уште помалку можат<br />
да размислуваат да си дозволат некои фини нешта. А тие луѓе,<br />
исто како и ние, сонуваат во боја, сакаат убава облека, добра<br />
музика, забава... И кога некој интелектуален циник ќе ми<br />
спомене дека сиромаштијата не се решава со индивидуална<br />
хуманост или, пак, дека солидарноста не треба да доаѓа<br />
како милосрдие, туку како системско решение... Ми се крева<br />
косата! Да, се согласувам дека треба да има одговорни<br />
институции за тоа, социјална држава (што ја имаме само на<br />
хартија) закони... бла, бла... а сепак, се присетувам на моќната<br />
приказна за школката. Еве како тече оваа поучна сторија...<br />
Еден човек минувал на брег на којшто надвор од океанот<br />
имало многу школки. Почнал да ги спасува, враќајќи ги една<br />
по една во водата. Во меѓувреме поминал друг човек и кога го<br />
видел што прави со потсмев му рекол: „Залудно е, пријателе.<br />
Зарем мислиш дека нешто ќе постигнеш? Не можеш да ги<br />
вратиш сите школки во океанот. Не можеш да ги спасиш сите“.<br />
А овој му одговорил: „Да, во право си, можеби не можам да ги<br />
спасам сите школки, но на оваа една на која ќе ѝ помогнам<br />
многу ќе ѝ значи“.<br />
И така некако, во стилот на големиот Ганди, би рекла: „БИДИ<br />
ТИ ПРОМЕНАТА ШТО САКАШ ДА МУ СЕ СЛУЧИ НА СВЕТОТ!“<br />
Се разбира, додека ги чекаме сериозните системски решенија,<br />
нели?! Ова не значи амнестирање на одговорните за состојбата<br />
во којашто ни се наоѓа државата, ниту, пак, неверување дека<br />
институциите треба да си ги решат социјалните проблеми,<br />
ами само апел дека во меѓувреме секој од нас може да се<br />
откаже од своето материјално изобилство и да помогне<br />
онаму каде што некому му е насушно потребно. И секогаш<br />
кога зборувам или пишувам за личната заложба на пазарот<br />
на сиромашни души, се фаќам себеси во една лицемерна<br />
позиција во која повеќе зборувам отколку што правам.<br />
Делата, а не зборовите, се вистинските мерки. А сепак, секое<br />
освестување е добредојдено и е чекор поблиску до промената.<br />
Верувам дека полека стануваме свесни дека културата на<br />
шопинг-центри нè прави слепи и отрпнати пред болките<br />
и немаштијата на луѓето. Занесени во консумеристичката<br />
мантра и заслепени од сјајот на материјалното, забораваме<br />
дека скромноста е доблест и дека секое наше прекумерно<br />
трошење и шопингување е нерационално во овој свет полн<br />
со сиромашни и беспомошни луѓе. Затоа, секоја Нова година,<br />
додека гледам трпези преполни со храна, прејадени и<br />
препиени луѓе, кичесто осветлени улици што трошат енормно<br />
количество струја, купишта исечени елки, прасиња со јаболко<br />
во уста, компјутери и таблети за деца под елка, тон светкави<br />
облеки и пластични играчки... се присетувам на девојчето<br />
со кибритчињата. Во нејзината приказна се огледуваат<br />
сите детски очи полни со солзи. На овие деца чистината и<br />
добрината им се најголемото богатство и од овоземското<br />
материјално богатство не им треба многу, само основните<br />
потреби за нормален и достоинствен живот.<br />
Празниците се навистина најтешкиот период во годината<br />
за луѓето кои немаат. Сурово потсетување на онаа капка<br />
радост што им недостига... Затоа, без многу филозофирање,<br />
апелирам за малку свесност додека трчаме по продавници<br />
како, кај и да е, да ќе дојде крајот на светот. Новата година ќе<br />
стигне и без нашата шопинг-манија и без нашата налудничава<br />
еуфорија! Она што можеме да направиме е да се потрудиме<br />
да стигне по некое новогодишно пакетче во нечиј скромен<br />
детски живот. ТAKA, ПОМАГАЈЌИ ИМ НА ДРУГИТЕ И НИЕ ЌЕ<br />
СЕ ЧУВСТВУВАМЕ ПОДОБРО!<br />
131
Change language