Portret Magazine No13

Мисли здрави мисли
причини, најчесто се препорачува хируршка интервенција,
вадење на забот, доколку се процени дека забот поради
лошата поставеност или механичка пречка нема да никне, а
предизвикува повеќекратни инфекции.
„Вадењето на импактираните умници се изведува од страна
на орален или максилофацијален хирург. Многу е важно при
зафатот да не е присутна инфекција, бидејќи тогаш вадењето
е потешко и болно, а и постои опасност да се прошири
инфекцијата. Инфекцијата се контролира и спречува со
антибиотик и зголемена локална хигиена. Многу е важно
пред вадењето пациентот да биде запознаен со целата
процедура, ризиците и предностите од вадењето на умникот.
Постапката е безболна и сигурна доколку ја изведува искусен
хирург. По завршувањето на постапката, пациентот добива
упатство како да се однесува постоперативно“, објаснува д-р
Димовска.
Мислењата во однос на вадењето умници се поделени.
Некои стоматолози сметаат дека по вадењето се менува
редот на забите или загризот, а набројуваат и други причини,
како болка, отекување, инфекција на непцата, кршење на
соседните заби, изложување на инфекции на синусите...
По Втората светска војна, луѓето сè почесто добивале
совет дека треба да ги отстранат умниците како мерка на
претпазливост. Иако поголемиот број луѓе ги вадат поради
тоа што навистина им се проблематични и им задаваат болка
и низа други симптоми, сепак дел од пациентите на светско
ниво, според истражувањата, одлучуваат да се подложат
на овој процес како мерка на претпазливост и честопати
даваат многу пари за процедурата. Според истражувањето
на американскиот лекар Џеј Фридман од 2007 година, тој
проценува дека најмалку две третини од милион умници
извадени секоја година, би требало да останат во устата
на човекот, меѓутоа тие сепак биле извадени поради
неоснованите стравувања за тоа што би можело да се случи.
Токму затоа е потребна консултација и совет од стоматолог
пред да се донесе одлука за вадење умници.
Според д-р Димовска, со вадењето на неправилно
поставените умници се спречува разместувањето на забите
и се отстранува притисокот врз забната низа.
„По операцијата, потребно е да се следат препораките да
се јаде течна, ладна и кашеста храна, да не се пуши и да не
се пие алкохол, особено во првите денови по операцијата,
бидејќи тоа може да предизвика крвавење и да го наруши
процесот на заздравување. Исто така, препорака е по
можност да се јаде од спротивната страна на вилицата и по
секое јадење да се испира устата“, вели д-р Димовска.
Таа објаснува дека по операцијата во раната се става
дрен, што се вади седмиот ден по оперативниот зафат, а
современите конци што се користат за шиење на раната се
ресорптивни и паѓаат сами.
„Отокот и болката, како и отежнатото отворање на устата
се привремени и очекувани симптоми што се јавуваат по
оперативниот зафат и се контролираат со антибиотик,
аналгетик и ладни облози од надворешната страна на
образот“, завршува д-р Димовска.
25 години jубилеј