ROSETTA_MAGAZINE_201303

118
KISS ME FIRST, ThEN GIVE BIRTh TO ME
You see
a granulated shame
on the blonde children’s spike.
From out of the lowland
an odor of invisible lilac
obscures our tiny sun.
Flowing over the houses and terraces
it perches in my voice.
Flexible poison hemlock of my voice,
multi-colored poison hemlock of my voice.
And an ivory fragment stretches
towards the birds: the way the wind acts.
The mountain: skeletal in the sun.
Hatchling of the sea, seems to be massive
amongst the wooden sculptures.
I see blood and I see stone
amidst all sculptures.
Nightmare proves to be a lukewarm initiate
milky fig of sleepiness –
It does not bleed into the beehives.
Mummy died when she was so little
kiss me first, then give birth to me.
Cemal Süreya
Translated by Mesut Senol
BENİ Öp SONRA DOğUR BENİ
Şimdi
utançtır tanelenen
sarışın çocukların başaklarında.
Ovadan
gözü bağlı bir leylak kokusu ovadan
çeviriyor o küçücük güneşimizi.
Taşarak evlerden taraçalardan
gelip sesime yerleşiyor.
Sesimin esnek baldıranı
sesimin alaca baldıranı.
Ve kuşlara doğru
fildişi: rüzgarın tavrı.
Dağ: güneş iskeleti.
Tahta heykeller arasında
denizin yavrusu kocaman.
Kan görüyorum taş görüyorum
bütün heykeller arasında
karabasan ılık acemi
- uykusuzluğun sütlü inciri -
kovanlara sızmıyor.
Annem çok küçükken öldü
beni öp, sonra doğur beni.
Cemal Süreya
119