ROSETTA_MAGAZINE_201303

72
shpëtimtari yt, shkaba është vrasësi
yt. Kjo thurje antitetike është e lehtë të
bartet nga antiteza tekstore në situata e
relacione të tjera antinomike që rrjedhin
nga kjo, qofshin ato shoqërore, politike,
psikologjike. Dhe për t’u shtrirë menjëherë
në tërë globin:”Gjithë njerëzimi ndoshta
ishte i bur-gosur në këtë kënd të gjithësisë,
pranguar kushedi pse nga një dëshirë
vetëvrasëse.”
Ikja e njeriut hipur mbi një shkabë është
një motiv i jashtëzakonshëm që shpalon
një nga një dimensionet e tragjikës që
ka përcjellë individin në tentativën e tij
për të dalë nga izolimi. I pafuqishëm
të shpërthejë murin e izolimit fizikisht,
individi ka vënë në fuqi forcën e madhe
të ikjes transcendente. Këto janë mjete
të njohura për të, figura paradigmatike
të trashëguara në ndërdije brezash, që
nga ikari antik e deri te një shpend që ai
e mban si emblem të krenarisë së vet. Po
kjo ikje ka fundin e vet tragjik, e përgjak
individin së bashku me shpendin, në një
fluturim shprese për të dy, po që kanë një
predestinim fati, të hanë veten në ajër, para
se të bien në tokë
Krejt çka ka ndodhur, autori do ta kthejë
përsëri në mit, në shtratin e vet të
gjenezës, për të lënë të hapur shtegun që
lidh rrënojat e mitit të vjetër me ngrehinën
e mitin të ri, ndërtuar si mit personal. Më
shumë se sa për të vënë lidhjen me mitin
e vjetër, autori është i interesuar të krijojë
një kontekst realist, tejet të besueshëm,
me referenca të aktualitetit modern, për të
ngulmuar në vërtetësinë e mitit të ri.
COVER STORY
“ThE WORLD AND ITS
LITERATURE: WhERE
ARE WE hEADED?”
73