Lubuskie Pismo Literacko-Kulturalne

poezji. Jego dorobek literacki w roku ubiegłym wzbogaciłsię o dwa kolejne tomy.Jeden z nich, zatytułowany Anielski wędrowieczawiera wybór przekładów z sześciu Ksiąg dystychówAngelusa Silesiusa (Anioła Ślązaka), poetyi mistyka żyjącego, jak byśmy to dzisiaj powiedzieli,na Dolnym Śląsku (urodził się i mieszkał weWrocławiu) w latach 1624–1677. W kulturzeniemieckiej zajmuje on poczesne miejsce, skupiajączainteresowanie wielu potomnych, od Leibniza,Schlegla aż po Grassa.Utwory Anioła Ślązaka były niejednokrotnieprzekładane na język polski. Jednym z najwcześniejszychtłumaczy był Adam Mickiewicz. Jednakdopiero na XX w., zwłaszcza jego drugą połowę,przypada prawdziwy renesans polskiej recepcji tegobarokowego twórcy.Wydanego obecnie w wydawnictwie BibliotekaTelgte Anielskiego wędrowca można uznać zajeszcze jeden przykład i kontynuację tego zainteresowania.Przede wszystkim na początku chcę zwrócićuwagę na samo wydanie, którego zalety musząbyć docenione już przy pobieżnym zapoznaniu sięz książką. Dlatego że z jednej strony wpadają w okowysokie walory opracowania estetycznego tej edycji.Zawiera kolorowe wkładki plastyczne autorstwaPetrela, ładne liternictwo i zadbano zarazemo należyte światło między poszczególnymi dystychami.A więc robi dobre wrażenie, co niewątpliwie jestw lekturze pomocne. Ta książka może być, od tejstrony patrząc, wzorem dobrze pojętej działalnościedytorskiej. A z drugiej, zawiera też przytomnie to, cozwierać powinna, esej dotyczący samej postaciSilesiusa, nakreślający jego biografię, a także epokę,w której żył i tworzył, autorstwa Piotra WiktoraLorkowskiego, zatytułowany Rytmy w duchabogate. Można rzec, wpisana jest w zbiory dystychówreligijna kontemplacja Boga, przenikania światai obecności w człowieku, poznawania Boga w podmiotowymdoświadczeniu. W najmniejszym okruchuistnienia, czyli w świecie mikro, dostrzegany jest„Boga całego blask”. Wielkość uobecniająca się wmaleńkości. W tej transcendentnej pełni wszystkierzeczy znajdują wyjaśnienie swojego sensu. Każdyz dystychów napełniony jest teologią tego typurozważań. Współczesny człowiek może tylko zazdrościćmanifestacji tak żarliwej duchowo. WedługSilesiusa właściwe rozpoznawanie doczesnościmożliwe jest wyłącznie przez pryzmat metafizycznegodoświadczenia. Jedno ze zdań dystychu brzmi:„Jeśliś nie dostrzegł Boga, toś nic nie widział wcale”.Dla dawnego autora jest to bezdyskusyjna oczywistość.Praca przekładowa przypadła, zapewne zasprawą osobistej fascynacji samego translatora,twórcy jak najbardziej odpowiedniemu, czyli takiemu,któremu przesłania tego typu obojętne nie są. Choćnie jest to kryterium rozstrzygające, to jednak odczuwamw tych przekładach poszukiwania duchowesamego Jeżewskiego. Nie wyobrażam sobie, aby byłamożliwa obojętność światopoglądowa w procesieprzekładu właśnie tych utworów. Myślę, że tłumacznie byłby w stanie właściwie ich przybliżyć czytelnikowi,jeśliby nie czuł ducha tych rzeczy.Swoją poezją Jeżewski zaświadcza, że regionywysokiej duchowości, tej zawartej w sztuce, jaki wynikającej z pojmowania bytu w kategoriachprawd teozoficznych, są mu jak najbardziej bliskie.W posłowiu Lorkowski słusznie zauważa: „KrzysztofA. Jeżewski dołożył wszelkich starań, by o swychanielskich wędrówkach opowiedzieć językiem współczesnejwrażliwości, oddającym sprawiedliwość poetyckieji translatorskiej tradycji”. Trzeba zarazemwskazać, że jednocześnie stało się coś ważnego, cotylko zasygnalizuję, a mianowicie: dystychy AniołaŚlązaka na tyle silnie zainspirowały Jeżewskiego, żestworzył on autorski zbiór również własnych dystychówo podobnej problematyce, wcale bagatelnyobjętościowo, pt. Okruchy z wysokości, któreniewątpliwie są parafrazami „na modłę AniołaŚlązaka”. Pomieszczone w jednej książce (wrazz przekładami) dają szansę porównania oryginałumyśli i konceptu poetyckiego rodem z XVII w. z jegowspółczesnym odbiciem.Wobec niebieskiego blaskuGdy idzie o drugi zbiór poetycki K. A. JeżewskiegoŻagle niebieskie, wydany w tymże samym 2008 r.,tym razem w Wydawnictwie Adama Marszałka, tomamy już do czynienia z jak najbardziej własną,autorską realizacją twórczą, oczywiście noszącą śladyróżnorakich inspiracji artystycznych i intelektualnych,co tylko przydaje tej książce znamion bogactwaduchowego. W ogóle chcę zauważyć, że ta książka,108