Lubuskie Pismo Literacko-Kulturalne

– premiery hollywoodzkich parodii dla przyjaciółi rodziny. Ich filmy z coraz większą siłą wciągałyrzesze nowych zwolenników kina offowego.Absolutnie nikt wtedy nie podejrzewał, że otozaczęła się nowa era polskiego kina – filmotwórstwa„międzyklatkowego”, filmowych robótek ręcznych.Nagle okazało się, że naśladowcy Schwarzennegeraczy Tarantino i ich artystyczne dokonania nie dość, żesą tolerowane, to nawet doceniane i to przez ludzi,których znali tylko z prasowych publikacji i filmowychplakatów.Warto zauważyć, że większość produkcji amatorskichpowstających w latach 1990-1991 charakteryzujesię brakiem jakiegokolwiek scenariusza.Symptomatyczny dla większości amatorskich grupfilmowych, powstających na początku lat 90. jestrównież brak organizacji i podziału na konkretnefilmowe zadania. Pierwsze filmy amatorskie byływięc dziełem jak najbardziej wspólnym.Warto też zauważyć, że bez względu jak różneod siebie były historie poszczególnych twórcówówczesnego kina niezależnego w Polsce, to z pewnościąmiały one wspólne cechy: po pierwsze, zafascynowanieniedostępnym wcześniej dla przeciętnegoPolaka kinem amerykańskim i pasja tworzeniawłasnych produkcji pod jego wyraźnym wpływem;po drugie, notoryczny brak finansów.Już na początku swojego jeszcze niedojrzałegotworzenia kina młodzi filmowcy nieświadomie, aleidealnie wpasowali się w dwie ważne zasady filmowcaniezależnego, jakie podaje nam Jim Jarmush.Pierwsza mówi o tym, że praca nad filmem towysiłek grupowy, wspólne dzieło wszystkich zaangażowanychw pracę nad filmem. Druga natomiastmówi, że tak naprawdę wszystko już było i nie należymieć najmniejszych skrupułów i oporów przed czerpaniemz dorobku innych, czy wręcz kopiowaniadokonań innych, jeśli to jest zgodne z twórcząwyobraźnią autora. Bo jak powiedział Jean LucGodard: „Nie ważne skąd bierzesz, ważne co z tymzrobisz”.Większość amatorskich filmów powstawałaspontanicznie, szybko i bez większego przygotowania,natomiast na pewno z ogromną pasją i niewyczerpanympotencjałem twórczym. Tak zwanireżyserzy niezależni początku lat 90. nie mieli pojęciao warsztacie filmowym. Intuicyjnie korzystaliz dobrodziejstw języka filmowego, jakim są m.in.gradacja planów czy powtarzanie ujęć, czyli dubli,tasowanie planu ogólnego z bliskim. Dla każdegoamatora zdobywanie świadomości filmowej krokpo kroku było jednocześnie ogromnym skokiemw zdobywaniu umiejętności opowiadania historiiza pomocą ruchomych obrazków.Brak sprzętu, ale też zapału, cierpliwości i uporupowodował, że kilka innych grup powstającychw kraju kończyło swój żywot równie szybko, jakzaczynało. Ci najtwardsi w realizowaniu marzeńo tworzeniu własnego kina, jeszcze powoli, kameralnie,po cichu i nieświadomie, stawali się jednak podwalinąhistorii polskiego kina niezależnego w Polsce.Tworzenie filmów wśród kolegów z osiedla wciążbudziło zdumienie, szacunek i urastało do ranginadzwyczajnego zjawiska. Młodzi filmowcy nabieraliświadomości, że „zabawa w kino” nie musi być tylkozabawą i może wyjść poza podwórko, poza osiedle,będąc sposobem na życie i dając satysfakcję, a możez czasem i sławę.W 1990 r., swoją działalność rozpoczęłazielonogórska grupa Sky Piastowskie. Wkrótce potemprzygodę z filmem rozpoczęli Piotr Krzywiecz Białegostoku, Dominik i Piotr Matwiejczykowie,Wojciech Koronkiewicz, Bodo Kox i wielu innych.Jednak przez wiele lat najwyższą poprzeczkę dlatwórców filmu niezależnego w Polsce ustanowiłowłaśnie Sky Piastowskie. Członkowie tej grupy byliautorami jednych z ważniejszych przełomóww omawianym gatunku. Chodzi tu m.in. o walkęz piractwem – od pewnego momentu swojejdziałalności do własnych filmów wykorzystywalitylko muzykę pozyskaną z oryginalnych źródeł, cojeszcze w połowie lat 90. było niestety w Polsceewenementem. Jako jedni z pierwszych rozpoczęlirównież produkcję pełnometrażowych filmów fabularnychz profesjonalnie wykonaną post produkcjąfilmu, promocją medialną oraz kinową premierą.Można przyjąć, że to właśnie Sky Piastowskiewyznaczyło najwyższy pułap dążeń, marzeń,spełnień twórczych, jaki każdy filmowiec niezależnychciałby osiągnąć. Pułap tak realistyczny i symbolicznyzarazem, że sami filmowcy ze Sky prawdopodobnienie są w stanie go powtórzyć. A stało sięto za sprawą legendarnego już filmu Że życie masens.Praca nad tym filmem trwała równy rok i nieobyła się bez twórczego bólu. Swój sprzęt udostępniłagrupie Sky Piastowskie Polkowicka TelewizjaKablowa oddalona od Zielonej Góry o 100 kilo-32