Lubuskie Pismo Literacko-Kulturalne

z facetami? Nawet taki tabloid jak „Metro”z 26.03.09. zamieścił artykuł Nękani mężczyźni...,gdzie wyraźnie napisano o ich dyskryminacjiw rodzinie. Zaprezentowane rodzynki w szykanachkobiet, to szantażowanie rozwodem, nastawianiedzieci przeciwko ojcu, utrudnianie mężowi kontaktówz dzieckiem z poprzedniego związku, stała kontrola,publiczne obmawianie etc. Wszystkie przytoczoneśrodki składają się na przemoc psychiczną, codo fizycznej, statystyka oscyluje fifty-fifty, chociażtylko jeden facet na tysiąc przyzna się do pobiciaprzez kobietę. Jednak coraz więcej mężczyzn zgłaszasię na terapię i problem zaczyna być co najmniejpublicznie równy prześladowaniu kobiet. Wniosekjest prosty, przemoc w rodzinie występuje po obustronach i nie zależy od płci, lecz osobowości.A feministki szaleją. W Europie (Szkocja, Hiszpania)w ramach „równouprawnienia” funkcjonujezakaz mówienia „tata” i „mama”, zastąpiony urzędowozwrotem „rodzic A” i „B”. Nie wolno obejrzećsię za kobietą, bo to molestowanie, nie wolnopogłaskać po główce dziecka sąsiada, bo to pedofilia,w danych personalnych nie podaje się płci(człowiek binarny?) oraz wiele innych bzdurnychzarządzeń doprowadzających cywilizację do absurdu,np. nakaz dla chłopców w przedszkolu bawienia sięlalkami.Nie jestem przeciwnikiem aborcji, chociaż zabardziej naturalne od skrobania uważam oddanienowo narodzonego (dla dobra populacji) dziecka donp. zakonnego „okna życia”, co jest prawnie dozwolonei zdrowsze dla kobiety.Bodajże w 1936 r. niemieckie gazety opublikowałyadresowany do Hitlera dramatyczny list matkichorego dziecka, w którym bolejąca kobietastwierdza, iż brak jej już siły miłosiernej i prosi wodzao eutanazję dziecka. Efektem tego było zastosowanie„ostatecznego rozwiązania” na skalę światową.Chyba w lutym br. feministki opublikowaływ „GL” podobny list nieszczęsnej usidlonej w opiekęmatki, która prosi o to samo premiera. Pójdźmy możedalej tą ścieżką: ileż mamy osób niepełnosprawnych(niejaka Kazimiera publicznie w telewizji naśmiewasię z kaleki), upośledzonych, z wodogłowiem itp.,dążmy do rozszerzenia eutanazji, jakież będziemymieli zdrowe społeczeństwo, jakież wolne i wyzwolonez zależności kobiety. W naszym kraju żyjeponad 3 miliony bezużytecznych emerytów, dalejże,zastosujmy ostateczne rozwiązanie tej kwestii, oczywiścietylko wobec starych samców. Nie rozumiem,po co istnieją różnego typu hospicja (patrzcie panie –akurat kościelne), dokąd bez problemu możnaprzekazać osobę chorą, tzw. roślinę.Rozumiem eutanazję, ale tylko na własne życzenie.Świat cały czas się kręci, ale nikt nie będziew stanie podważyć istniejącej różnicy płci, rzeczw tym, by zachować równowagę w przyrodziei wzajemny szacunek.Jestem marzycielem. Mam sen... gdzieś hen,w złocistej chmurze widzę mężczyznę i kobietęrówno dzielących obowiązki domowe, nie myślącychani waginą, ani penisem, szczęśliwych w rodzinie naswoją miarę.Jeżeli tak nie będzie, prześladowane samceznowu chwycą za maczugi i skończą z neomatriarchatem,chyba że wcześniej uczyni to feministkom„przyjazny” islam.Możliwe, że wojujące kobiety będą chciałyniczym sępy „rozszarpać” treść tego skromnegoeseju. Cóż, wyraziłem w nim pogląd bazujący naobserwacji zjawisk kulturowych (nie anormalnychprzypadków), pogląd epatujący osobistymprzesłaniem równego traktowania płci.Hoc erat in votis.PSWprawdzie treść eseju jest wynikiem obserwacjiżycia zewnętrznego, to jednak muszę nadmienić, iżsam doświadczyłem skrajnie niesprawiedliwego traktowaniamężczyzny w sporze z kobietą, kiedy toprawda może przegrać z pomówieniem, a czarnemoże stać się białe.76