2. - Academia de la Llingua Asturiana

LLETRES NUEVESAllugarnientuDei pax tecum. La carta que m'unviares yá la tengo bien lieída, yá fice lesmios investigaciones y afayé que dende cuantayá que la xente d'esti pueblu yedueño de les tierres del otru llau del ríu y ye dueño del monte, anque tovía luteníen arrendáu de la nesia enantes de la República. Asina comu aconseyes, faréles xestiones y los contratos de palabra necesarios pa que, cuantes que toos tenganacabada la herba y primero de que se meta la seronda y los brazos mozos escapenpal institiitu, empiece otra vegada la reconstrucción del templu, pues va ser precisocambiar tola npia y quiciabes hasta dalguna viga.Queda un silenciu cuandu la piedra, asemeyada a una esfera deforme quebien pudiere ser hermana del mundu, anque abondo más muerta, tira l'únicu bolude la grande que restaba'n pie. Hai una voluta de fumu, un chocar de manesque xuben y se tresrnanen nel gris del aire, que yá escurez, comu si albidrareque ta cerca la nueche. Nun hai pena nesti golor de branu qu'asciende comigo,per delantre, convidando a los güeyos a esaverase y fer de so los maurecíos colorestendíos nes fachaes probes de les cases. Un perru achucáu na fastera oeste delmonte verde, tranquilu, colos güeyos entezarraos y el focicu cayíu sobrela rodíade la pata delantera, abúltame ser esti conxuntu desordenáu de cases, horros,cuadres y tenaes, piedres y bolos, que se refuguen, miren y acallanten elpensamientu propiu. Burbux d'árboles, alloriaos lloreos son esos primeros cuerposque xuben la caleya entellazaos, buscándose respuesta nel roce de tela baratoqu'entá nun perdió la color o nel llabiu que caltién la seca esplurna d'un bon caféde cazu y manga, de taza y azucre que'l fierro revuelve, que'l llicor mueya. Vidatres la vida, manes treslladaes que pañen del montón la piedra más afayaízap'aperiar la lenta verticalidá que tresforma la llende'n parea, lo comuñal n'ermuno.