Vorm-actieve constructies. Vrije Universiteit Brussel, Afdeling ...

Vrije Universiteit Brussel Vorm-actieve constructies. 03/01/09
hun algemeen karakter. Waar mogelijk wordt het bouwproject
vermeld.
In het laatste deel worden enkele projecten in hun geheel behandeld.
6.1 Lijnverbindingen.
6.1.1 Interne vaste naden.
Een verbinding die meestal in elke membraanconstructie voorkomt
is de permanente verbinding membraan/membraan, nodig om de
vlakke stukken doek, uitgesneden volgens knippatronen, aan elkaar
te zetten, en op die manier de dubbel gekromde vorm te maken.
Typische verbindingsmethoden zijn thermisch of hoog-frequent
lassen, het gebruik van speciale fusielijm (glasvezel/PTFE) of het
sinteren (poedervorm brengen tot smelten).
De naden moeten minstens dezelfde sterkte hebben als het
membraan zelf. Voor polyester/PVC betekent dit meestal een
naadbreedte van 25 tot 50 mm, voor glasvezel/PTFE 50 tot 75 mm.
Bij het samenstellen van de membraanstroken dient men de overlap
zo te schikken zodat waterafvoer wordt bevorderd (het risico tot
insijpeling dient te worden geminimaliseerd).
Fig. 407. Radiaal knippatroon [Sarnafil].
6.1.2 Membraandelen demonteerbaar verbonden.
Wordt het membraanoppervlak te groot (gewicht…) om in één stuk
gebouwd te worden, dan dient men voor de aaneensluiting van de
delen de gepaste techniek te voorzien.
Beide aaneen te sluiten delen worden bvb. voorzien van een
randkoord, en de beide membraanranden worden samen geklemd
tussen geboute metalen platen.
Fig. 408. Verbinding met geboute plaat [IsiMeM].
Prof. M. Mollaert 221