Vorm-actieve constructies. Vrije Universiteit Brussel, Afdeling ...

Vrije Universiteit Brussel Vorm-actieve constructies. 03/01/09
Fig. 170. Stijve substructuren.
In een scharnier tussen 2 substructuren zijn er 2 onbekende
krachten: de actie van het linkse deel is gelijk en tegengesteld aan
de reactie van het rechtse deel. Aangezien het een scharnierende
verbinding is zijn er geen momenten.
Fig. 171. De interne krachten in de scharnierende verbinding.
Dan kan men voor vlakke systemen stellen dat de
isostaticiteitsvoorwaarde is:
nR + nN + 2.nRS = 3.nS + 2.nKn
Het eerste voorbeeld (Fig. 170) telt 4 substructuren met 3
scharnieren, 6 extra staven, 2 knopen die niet behoren tot een
substructuur en 4 reactiecomponenten, zodat aan de isostaticiteitsvoorwaarde
wordt voldaan:
nR + nN + 2.nRS = 3.nS + 2.nKn
16 = 16
Het tweede voorbeeld (Fig. 170) telt 2 substructuren met één
scharnier, 4 extra staven, 2 knopen die niet tot een substructuur
behoren en 4 reactiecomponenten, zodat aan de isostaticiteitsvoorwaarde
wordt voldaan:
nR + nN + 2.nRS = 3.nS + 2.nKn
10 = 10
2.4.3 Combinaties met een ligger.
Een draagkabel (2 e voorbeeld in Fig. 172) kan verstijfd worden
door een horizontale balk en een systeem van verticale stutten.
Onder een verticale neerwaartse belasting zal het optredend
buigmoment trek in de kabel veroorzaken, en druk in de ligger.
Onder een verticale opwaartse belasting neemt enkel de ligger het
buigmoment op.
Wordt de ligger zowel boven als onder door een kabel overspannen,
dan heeft men voor beide belastingsgevallen de gunstige werking
van één van de beide kabels.
Prof. M. Mollaert 99