1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

EEN “NIEUWE" ZAAILING-ENTMETHODE
Wim Alsemgeest
Na de demonstratie op de Europese Landenconferentie
in Blankenberge - België,
als onderdeel van de zogenoemde “workshops”,
wordt het tijd ook het grote publiek
met deze “nieuwe” entmethode kennis te
laten maken.
Deze nieuwe zaailing-entmethode die ik
U vooral met behulp van foto’s wil laten
zien, behelst het enten van zeer jonge zaailingen
op Echinopsis-hybriden.
Dat deze entmethode nieuw is, mag ik
eigenlijk niet zeggen. Jaren geleden zag ik
Julienne Jacobs in België (inderdaad, daar
is ze weer ) deze methode al toepassen.
Het vreemde is echter dat het blijkbaar
jaren moet duren voordat je zelf de stoute
schoenen aantrekt en het ook op deze manier
gaat proberen. Vaak moet er eerst een
goede aanleiding toe zijn.
Zo’n aanleiding was bij mij het moment,
dat ik in het bezit kwam van zaden van 2
“hele nieuwe” Thelocactus-soorten.
Door mijn uitgebreide kennissenkring
was ik al vaker in het bezit gekomen van
interessante Thelo-zaden.
Thelocactussen zijn op zich niet moeilijk
te kweken, dus waarom zou je enten?
Het begon me echter te ergeren dat het
wel erg lang duurt om er achter te komen
of een “nieuwe” Thelocactus buekii, die
geel zou bloeien, in werkelijkheid ook geel
bloeit. Ik ben nu 5 jaar verder met een
op eigen wortel gekweekt exemplaar en ik
weet het nog steeds niet!
Natuurlijk is het enten op Pereskiopsis
ook een fantastische methode. Deze zaailing-entmethode
staat duidelijk omschreven
in het welbekende boek “cactussen” van
Nico Vermeulen en ik hoef die dus niet
nogmaals uit te leggen. Wel wil ik, voordat
we toekomen aan de “nieuwe” entmethode,
de nadelen van het enten op Pereskiopsis
even duidelijk naar voren halen.
Het enige, maar niet geringe, nadeel van
enten op Pereskiopsis is toch wel dat je
niet alleen de entstammetjes, maar ook de
geënte planten warmer (10 a 15 o C.) en
vochtiger moet overwinteren. Daar ik net
als de meeste succulentenliefhebbers mijn
kas in de winter slechts vorstvrij houd, verlies
ik steeds weer vele entstammetjes in
de winter.
Vervolgens hebben ook de hierop geënte
plantjes ‘s winters problemen en blijkt de
beste methode de geënte plantjes in de
winter maar in huis te halen. Ook heb
ik geprobeerd om de geënte plantjes van
de Pereskiopsis-onderstam af te halen en
op eigen wortel te krijgen. Vaak was ik
hier een kompleet groeiseizoen mee bezig
voordat dat lukte. Ook het overenten op
een dikkere onderstam lukt pas als de geënte
plantjes een behoorlijke grootte hebben
bereikt, zodat je de planten hoger kunt
afsnijden.
Een andere methode is om de Pereskiopsis-onderstam
volledig in de grond te laten
zakken en vervolgens de entling te laten
meebewortelen. Dit laatste lukt soms wel
aardig. Alleen ben je daar toch ook een
paar jaar mee bezig, hetgeen betekent dat
gedurende die jaren een warmere overwintering
nodig blijft.
Nu de “nieuwe” entmethode, waarmee
deze problemen zijn te ondervangen.
Men moet eerst in het bezit zien te komen
van niet te grote en dus ook niet
te oude Echinopsis-hybride stekjes, waar
natuurlijk Julienne goed voor was.
Het blijkt, dat niet alle Echinopsis-hybriden
voor deze methode geschikt zijn.
Succulenta jaargang 79 (3) 2000 111