1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

ECHINOCEREUS VIRIDIFLORUS VAR. DAVISII FA. BREVISPINUS?
Robert Mayer
Regelmatig worden in de natuur nieuwe
soorten en vormen gevonden. Minder regelmatig
wordt melding gemaakt van nieuwe
vormen die in cultuur ontstaan (m.u.v.
hybridisatie). Toch kan de oplettende liefhebber
zo nu en dan interessante zaken
opmerken, bij volwassen planten of tussen
zaailingen in z’n eigen collectie en bij de
grote kwekers. Vooral bij grote kwekers die
massaal zaaien wil wel eens iets aparts
ontstaan, ik heb me wel eens laten vertellen
dat gemiddeld één op de duizend
zaailingen afwijkend is van de rest. Vooral
cristaatvorming mag zich verheugen op
grote belangstelling; zulke planten vinden
meestal snel hun weg naar de liefhebbersverzameling
waar ze al dan niet vermeerderd
worden. Planten met een opvallende
bedoorning worden op commerciële schaal
vermeerderd. Een voorbeeld hiervan is
Mammillaria spinosissima ‘Un pico’ die opvalt
door één lange, witte middendoorn
(i.p.v. meerdere, vaak rode of gele middendoorns).
Al veel langer bekend is Mammillaria
gracilis fa. monstruosa die juist opvalt
door een veelvoud van het normale aantal
doorns per areool.
Een andere interessante groep vormen
de planten met een afwijkende bloemkleur.
Zo nu en dan wordt er melding gemaakt
van bloemen die anders gekleurd zijn
dan van de soort verwacht mag worden.
Zo is men jarenlang druk aan het selecteren
geweest om astrophytums te kweken
zonder de kenmerkende rood gekleurde
bloemkeel (zaden van geelbloeiende planten
worden reeds aangeboden). Er bestaat
een nog grotere interesse voor astrophytums
met rose of zelfs rode bloemen,
van Astrophytum asterias en A. myriostigma
zijn ze al bekend.
Nog niet zo lang geleden kwam een
witbloeiende kloon van Mammillaria theresae
(normaal donkerrose) in omloop, deze
mocht zich in een grote belangstelling verheugen.
Ook van andere soorten, die normaal
gekleurd bloeien, zijn witbloeiende
klonen in omloop, bv. van Echinocereus
pentalophus en van Mammillaria dodsonii.
Sommige vormen met witte bloemen zijn
zelfs door zaad te vermeerderen, deze worden
vaak als v. albiflora aangeboden. Op
commerciële schaal gebeurt dit met Mammillaria
zeilmanniana var. albiflora. Andere,
onder liefhebbers bekende vormen waarvan
meestal zaden en soms planten in catalogi
worden aangeboden zijn Matucana
madisoniorum met witte bloemen, Gymnocactus
roseiflorus var. albiflorus en Echinocereus
fendleri var. albiflorus en sinds kort
ook Thelocactus bicolor met witte bloemen.
Een kleine tien jaar geleden kwam ik op
de Goudse cactusbeurs een mooi en mij
onbekend plantje tegen. Een kleine cactus
met bijna twee millimeter lange, zwart-witte
doorntjes. Elk areool wordt getooid door
één korte, dikke middendoorn en door een
tiental randdoorns. De bedoorning is zo
minimaal dat het het donkergroene plantlichaam
niet geheel kan verbergen.
Ergens deed het plantje me aan een andere,
mij bekende, cactus denken, maar dat
kon toch niet! Ondanks de overeenkomsten
zag ik op het eerste oog één groot
verschil.
Er zijn niet zoveel cactussoorten waarbij
de lichtgekleurde, soms witte doorns zijn
gesierd met een zwarte punt. Enkele
mij bekende soorten die hierdoor worden
gekenmerkt zijn Turbinicarpus lophophoroides,
Ortegocactus macdougallii en Echinocereus
davisii. De eerste twee vielen
Succulenta jaargang 79 (3) 2000 119