1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

CLAZIEN BOUWMAN
LOBIVIAVERZAMELAAR BIJ UITSTEK
Johan Pot
Heel wat verzamelaars van succulenten
begonnen met hun hobby als het ware uit
het niets. En plotseling waren er plantjes.
Zo verging het ook Clazien Bouwman. Begin
zeventiger jaren kocht ze haar boodschappen
bij een kruidenier, die bij een
bepaalde besteding drie kleine cactussen
cadeau gaf aan de klant. Clazien had wel
wat met planten, dus ze verzorgde ze zo
goed mogelijk. De beloning kon niet uitblijven:
op een gegeven moment ging een rebutia
bloeien. Vanaf dat moment hadden de
dwergcactussen haar in de greep, vooral
die met mooie bloemen.
Ze kocht een paar boekjes en ontdekte,
dat er heel wat “gemakkelijke” soorten bestonden,
die uit zaad goed op te kweken
waren. Ze werd lid van Succulenta, ging
zaaien en de verzameling groeide snel. In
de tuin verscheen een eenruiter, al snel
gevolgd door een tweede en tenslotte een
kasje. Ze nam zitting in het bestuur van
de afdeling Amsterdam en verzorgde jaren
lang het “Vetblad”.
De voorkeur van Clazien was duidelijk:
lobivia’s zouden gemakkelijke planten zijn
met heel vaak prachtige bloemen. In het
Kakteenlexikon van Backeberg vond ze
allerlei soorten, waarvan ze, indien mogelijk,
zaden bestelde. De gezaaide plantjes
groeiden voorspoedig. En de bloemenpracht
was een feest. Alleen bleken ze
vaak niet overeen te stemmen met de beschrijving,
vooral wat betreft bloemkleur.
Clazien ging niet bij de pakken neerzitten.
Zij probeerde door selecteren een
nieuwe generatie planten te krijgen, die wel
voldeed. Doordat ze geleerd had zaailingen
te enten op Pereskiopsis kon ze in een
relatief korte tijd over resultaten beschikken.
Mogelijk is zij een van de weinige
liefhebbers geweest die Backeberg-planten
had die aan de beschrijvingen voldeden.
Clazien vond dit toch niet helemaal bevredigend.
Ze besloot zaden van dezelfde
soorten te bestellen bij verschillende leveranciers.
Dan mocht ze toch wel verwachten,
dat de resultaten redelijk identiek
zouden zijn. Het bleek niet het geval. Ze
vergeleek de zaden, de lichamen en de
bloemen van deze planten met elkaar en
met de beschrijvingen. Ze moest tot de
conclusie komen, dat er bar weinig van
klopte. Zouden de leveranciers zulk onbetrouwbaar
zaad gestuurd hebben?
Voor veel liefhebbers is het kweken van
plantjes uit zaad een ultiem genoegen. Zij
liggen er niet wakker van, als hun planten
afwijken van de beschrijving. Voor Clazien
lag dat anders. Ze had bloemdoorsneden
en zaden gefotografeerd in de hoop daardoor
wijzer te worden en het leidde blijkbaar
tot niets.
Een jaar of tien geleden dreigde ze haar
interesse te verliezen. Maar juist toen kreeg
ze van een liefhebber zaden, die van planten
in Bolivia stamden. Nu kon ze er zeker
van zijn, dat hieruit verkregen zaailingen
soortzuiver waren. Dat gaf haar een enorme
impuls. Plotseling stonden de zaaibakken
weer vol en een jaar later waren op
heel wat geënte plantjes de eerste bloemen
te bewonderen. Echtgenoot Jan begreep,
dat ze nu natuurlijk een dubbele kas nodig
had en hij stak zijn handen uit de mouwen.
Momenteel zal de bezoeker een unieke
verzameling in een prachtige kas kunnen
bewonderen.
Clazien zou zo graag eens de planten op
hun natuurlijke standplaatsen willen zien.
Deze wens ging in 1996 in vervulling. Tijdens
een reis van drie weken bezocht ze
170 Succulenta jaargang 79 (4) 2000