1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

waargenomen verschillen te wijten aan klimatologische
verschillen tussen de diverse
groeigebieden van A. parryi (Ullrich,
1992). A. neomexicana werd door
Ullrich geclassificeerd als een subspecies
van A. parryi (Ullrich,
1992).
Forster merkte op dat de
agavenvariëteiten met gele/
witte strepen in het blad gezien
moeten worden als een
cultuurvariëteit (cv.) i.p.v.
een formele variëteit (var.)
(Forster, 1992). In de tabellen
is deze notitie toegepast
op de gestreepte
agaven.
Nieuwbeschrijvingen
A. grijalvensis werd
door Ullrich als een nieuwe
soort beschreven. Hij
plaatste deze soort vooralsnog
bij de Marmoratae,
met de
opmerking dat deze
indeling nog nader
bestudeerd zou moeten
worden (Ullrich,
1990a).
A. isthmensis is als een
nieuwe species beschreven, nauw
verwant aan A. pygmaea and
A. potatorum (Garcia-Mendoza,
1993).
De oorspronkelijk door Todaro
beschreven A. macroculmis is volgens
Ullrich door Gentry fout geïnterpreteerd.
Dit zou feitelijk A. atrovirens
zijn. De soort die Gentry vervolgens als
A. macroculmis beschrijft is in feite een
nieuwe soort. Ullrich benoemde deze als
eerbetoon aan Gentry A. gentryi (Ullrich,
1990b).
Onlangs werd A. montana beschreven
(Villarreal, 1996). De auteur gaf daarbij
niet aan tot welke sectie deze nieuwe soort
zou behoren. Wel werd een grote overeenkomst
met A. gentryi beschreven. Daarom
is A. montana hier geplaatst bij
deze soort in de sectie Salmianae.
Regelmatig verschijnen er
nieuwe kweekvariëteiten van
agaven, met name in Japan
is men heel actief om steeds
kleinere varianten van soorten
te kweken, het liefst
ook nog met een streeppatroon
in het blad. Over het
algemeen zijn deze
variëteiten niet beschreven
en daarom
hier ook niet opgenomen.
Een uitzondering
is gemaakt voor
A. tequilana cv. ‘Limeño’,
daar die vermeld
werd in de ISI lijst van
de Huntington botanische
tuin (Kimnach, 1991).
Toekomst
Nader onderzoek is ook
in dit subgenus nog zeer
gewenst. Want er is nog veel
onduidelijk. O.a. zou onderzocht
moeten worden welke agaven soortecht
zijn en die in feite klonen zijn van
andere soorten. Bijv. A. fourcroydes
zou een kweekvorm zijn, ontstaan
uit A. angustifolia. (Colunga-García-
Marín, 1996, 1997). A. sisalana zou
een afgeleide kunnen zijn van A.
rigida of A. fourcroydes (Wijnands,
1983). De oorzaak van deze onduidelijkheid
ligt in het feit dat vele soorten
uit dit subgenus al vele eeuwen voor economische
toepassingen gekweekt en geselecteerd
worden (Colunga-GarcíaMarín, 1997).
De oorsprong van deze planten is echter
meestal niet meer bekend.
Berger benoemde A. vernae naar zijn
dochter, Iris Verna (Berger, 1915), maar
had al eerder aangegeven aan Roster dat
82 Succulenta jaargang 79 (2) 2000