1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

CACTUSSEN KWEKEN ZONDER VERWARMING
Casper Mazurel
Deze keer is het mijn beurt om iets te
vertellen over mijn ervaring met het kweken
van cactussen zonder verwarming.
Sinds 1996 kweek ik onze stekelige
vrienden, ik overwinter ze in een serre en
’s zomers gaat alles in de koude bak.
De eerste winter bij strenge vorst was
het meteen raak. Door nog onbekende
oorzaak viel het straalkacheltje uit en tot
overmaat van ramp trok het houtwerk van
de serre krom waardoor centimeters grote
kieren ontstonden.
De kuipplanten, waaronder de oleander,
de lampenpoetser (Callistemon), de cestrum
en de datura e.a. hebben alle het
loodje gelegd. Ook een aantal mesembryanthemum-struikjes
waren bevroren.
De thermometer gaf –1 0 C aan. Dit
was op ooghoogte, dus het vroor dichter
bij de grond meer, want de kluiten van de
kuipplanten waren één bonk ijs.
Alle cactussen doorstonden het natuurgeweld.
Het klopt dus toen ik iemand hoorde
zeggen “cactussen kunnen heel wat
hebben”.
Het voorjaar gaf een ongekende bloei,
vooral van de rebutia’s, die het enorm naar
hun zin hadden gehad, het kuipplantenleed
van de afgelopen winter was daarom snel
vergeten. De mammillaria’s hadden de
winter ook goed doorstaan, maar bloeiden
niet bepaald uitbundig. Blijkbaar hebben ze
het ’s winters liever wat warmer.
Een aantal notocactussen bloeide prachtig
en omdat ze gewoon buiten stonden
zag een wesp wel iets in het wolomhulsel
rond de bloem. Na een paar dagen was
alle wol verdwenen! Later in het seizoen
begon de echinopsis te bloeien, een waar
spektakel als het je voor de eerste keer lukt
om zo’n plant in bloei te krijgen.
Het moge duidelijk zijn, het was helemaal
mijn bedoeling niet om mijn planten zonder
verwarming te kweken, het was toeval,
pech!
Het tweede seizoen, winter 97-98 heb
ik op 11 oktober de planten in de serre gezet.
Door de extreem zachte winter heb ik
veel van mijn planten op 12 februari alweer
teruggezet in de koude bak, met name de
soorten uit de geslachten Rebutia, Lobivia,
Opuntia en Echinocereus, waarvan ik weet
dat ze wel wat kunnen hebben. In maart is
er nog een paar maal nachtvorst geweest ,
-2 0 C, geen enkel probleem.
Voorjaar ’98 bloeiden de rebutia’s weer
goed, zij het niet zo uitbundig als het jaar
ervoor, waarschijnlijk omdat de zon nogal
eens verstek liet gaan.
De mammillaria’s bloeiden een stuk beter
en zelfs de leuchtenbergia ontwikkelde een
bloem, de reden hiervan is volgens mij
dat de plant meer water heeft gehad en
ook gewoon buiten heeft gestaan. Ook de
echinocereussen bloeiden goed. De katten
van de buren hadden duidelijk minder oog
voor de schitterend bloeiende succulenten
en doken mijn koude bak in om lekker
warm en droog hun behoefte te kunnen
doen. De manier waarop ze echter tussen
de planten doorliepen getuigde van een
duidelijk respect. Aardbeien-netten waren
voldoende om ook dit probleem op te lossen.
De lobivia’s bloeiden niet zo geweldig.
Misschien waren veel planten nog te jong
om te bloeien. Lobivia pampana bloeide
echter schitterend, dit is dan ook al een
flinke plant.
Vandaag, 2 januari 1999, staat de hele
collectie weer in de serre, behalve de rebu-
226 Succulenta jaargang 79 (5) 2000