1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

Een flinke pincet in de bagage is een optie,
zeker ook als kleren en vel in het
geding zijn.
Deze stop duurt dan ook altijd langer
dan gepland. Even verder vallen ons tijdens
het rijden grote groepen van Echinocereus
engelmannii op, die toch ook weer
aan een nader onderzoek worden onderworpen.
Even later rijden we, na een smal
overgangsgebied, de Mojave Woestijn binnen.
In dit smalle overgangsgebied van
slechts enkele kilometers komen flora en
fauna uit beide woestijnen voor.
Het is verbazingwekkend, hoe snel het
landschap verandert. Boulders (rotsblokpartijen)
rijzen op en het land is gevuld
met Yucca’s: Joshua Tree (Yucca brevifolia)
en Mojave-Yucca (Yucca schidigera ).
Het klimaat is hier iets minder droog en
wat koeler. Er valt zo’n 20 tot 30 cm regen
per jaar. Wonderlijk, dat dit zoveel
uitmaakt ten opzichte van de Coloradowoestijn
met 5 – 12 cm neerslag. Je
waant je compleet in een andere wereld.
Het is in ieder geval dít landschap, dat het
park zijn naam gegeven heeft. In dit gedeelte
kom je bijvoorbeeld ook Echinocereus
triglochidiatus ssp. mojavensis tegen.
We kiezen ervoor de langst mogelijke
weg door het park te nemen naar de
westelijke uitgang. Om een goed uitzxicht
over het park te hebben, rijden we naar
Keys View op de Noordoostelijke helling
Links: Coyote
volgende pagina
Rechts boven: Mojave woestijn
Links onder: Mount Whitney
rechts onder: Grootste Yucca brevifolia langs
(onze) weg
van de Little San Bernardino Mountains.
Vanaf deze weg kunnen wij de besneeuwde
top van de Mount Whitney
zien, het hoogste punt van Californië gelegen
op meer dan 350 km afstand aan
de oostelijke rand van het Sequoia National
Park. Bij het aanschouwen van dit
panorama worden wij nieuwsgierig aangestaard
door een coyote. Hij is kennelijk
net zo verrast als wij. Schijnbaar
ongeïnteresseerd gaan we uit elkaar.
Aan deze weg staat de grootste Joshua
tree, die we op onze tocht gezien hebben.
Wat opvalt is, dat het er overal heel
netjes en goed onderhouden uitziet.
Overigens is vrijwel het gehele park buiten
de verharde wegen tot wildernis verklaard.
Voordat men zich hierin waagt,
dient men op de hoogte te zijn van de
geldende regelgeving voor dit gebied.
Wij verlaten het park en keren terug
naar Indio. Hiermee completeren we een
rondje van circa 250 km, waarvan bijna
de helft stapvoets is gereden. Best een
vermoeiend dagje.
Simon van Collemstraat 142, 1325 RL Almere
e-mail: vanalten@xs4all.nl
230 Succulenta jaargang 79 (5) 2000