1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

Pachypodium ambongense is de laatste
ontdekking van het geslacht en in 1995
door Prof. Rauh onder de aandacht gebracht.
De vindplaats is noord-westelijk aan de
oevers van de rivier Ambongo, vandaar de
naam.
Ik vind zelf dat de uiterlijke kenmerken
de meeste overeenkomst vertonen met die
van P. lamerei, maar dan moet er wel direct
aan toegevoegd worden dat de lengte 1-1.5
meter is, de bladeren 3 tot 8 centimeter
lang worden en de stam relatief smal is en
dun in de top.
De witte bloemen zijn tamelijk
vlak en veelal solitair bloeiend.
Pachypodium decaryi kent
maar één variëteit en bezit
vrijwel geen stekels (naalden)
zoals dat bij alle andere pachypodiums
wel het geval is. De
gezwollen onderstam kan een
diameter krijgen van 40 centimeter
dik en is grijsgroen van
kleur. Opvallend zijn de dunne
takken die vanuit de stam omhoog
groeien en in de top een
kroon van bladeren bezitten.
Bladeren die 5-8 centimeter
lang zijn en 4 tot 5 centimeter
breed!
De witte bloemen vertonen
een gelijkenis met die van de
lamerei, maar zijn 5-8 centimeter
lang en 12 centimeter in de
breedte. Daarmee heeft de decaryi
dus de grootste bloemen
in zijn soort!
De vindplaats is bevindt zich
in het uiterste noorden op een
hoogte van 500 meter. In de buurt van
Diego Suarez zijn grote bloeiende exemplaren
van 2 –3 meter te vinden. Deze variëteit
staat in nauwe relatie met Adenium die
tot dezelfde familie behoort.
Wordt vervolgd.
P. rothenbergianum uit het dorre
zuiden
Watersnip 10, 5165 KV Waspik.
72 Succulenta jaargang 79 (2) 2000