1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

met doorns aan de plant blijven zitten. Mijn
indruk is dat het spruiten vooral veroorzaakt
wordt door de sterke groei van jonge
planten in verse, stikstofrijke grond en dat
sterke groei de vorming van bloemknoppen
belemmert.
Als factoren die knopvorming stimuleren
worden vooral genoemd: de concentratie
kalium in de grond, toevoeging van koemest,
een lage temperatuur in de winter en
het voorjaar (dat is gewenst voor het stil
zetten van de groei); daarnaast zijn er uiteraard
verschillen tussen soorten Echinopsis
en verschillen tussen de planten binnen een
soort. Verder moet men de planten zo min
mogelijk draaien of verzetten in de tijd dat
er knoppen gevormd worden. Daarom zorg
ik er voor dat het etiket steeds aan dezelfde
kant in de kas staat.
Beschrijving
Tot slot een korte beschrijving van
Echinopsis tubiflora. Het geslacht is opgesteld
in 1837 en lang omstreden geweest
in zijn afgrenzing. Recent zijn overigens
de geslachten Acanthocalycium (gedeeltelijk),
Chamaecereus, Echinopsis, Helianthocereus,
Lobivia, Setiechinopsis, Soehrensia,
Pseudolobivia en Trichocereus samengevat
in het supergeslacht Echinopsis. Dat maakt
het voor de hobbyist niet eenvoudiger. Gelukkig
is daarbinnen nog de Echinopsisgroep
gehandhaafd.
Echinopsis tubiflora is in het begin bolrond,
maar wordt later zuilvormig en kan
tot 75 cm hoog worden met een omvang
van 12-15 cm (Haustein, 1990). De plant
is donkergroen en stoelt onderaan uit. De
plant heeft 11-12 scherpkantige, onduidelijk
bochtige ribben, die door diepe groeven gescheiden
worden. De areolen staan tot 2 cm
uit elkaar, zijn wit-, later grijs- tot zwartviltig,
en hebben tot 20 afstaande, geelachtige
en bruingepunte, ongelijke randdoorns, die
tot 2,5 cm lang zijn. Er zijn 3 of 4 tot
3,5 cm langere middendoorns. De bloemen
zijn lateraal, meestal erg lang (tot 24 cm)
en trechtervormig, 10 cm breed en wit
met een groene buitenkant. Het pericarpel
heeft nietige schubben, het receptaculum
lange, smalle schubben en lange, vrij dichte
wollige, beharing. De vrucht is halfvlezig,
openbarstend en pluizig behaard.
De zaden zijn bijna bolrond of omgekeerd
eirond. De zaadhuid is matzwart en wrattig.
De oorspronkelijke groeiplaats is Zuid-
Amerika: Argentinië, Tucuman, Salta en
Catamarca (Preston-Mafham, 1993).
De naam echinopsis betekent: op een
egel gelijkend; tubiflora betekent: met buisvormige
bloemen. J.G. Zuccarini,die deze
soort beschreef, leefde in Duitsland van
1797 tot 1848.
Literatuur:
Bommeljé , C. (z.j.) Cactussen en andere
succulenten. Zutphen: Thieme.
Bravenboer, S.K. (1978) Cactussen. Amsterdam:
Elsevier.
Haustein, E. (1990) Cactussen. Baarn:
Thieme.
Houten, J.M. van den (1927) Cactussen.
Rotterdam: W.L. & J. Brusse.
Korevaar, L.C. (1983) Wat betekent die
naam? Succulenta.
Krook, J.J. (1854) Handboek tot de kennis,
voortkweking en behandeling van alle tot
heden bekende cactus-soorten in haren
ganschen omvang. Amsterdam: F. Günst
(herdruk 1977).
Meilink, H.W. (1981) De geschiedenis ener
Koningin der Nacht. Succulenta 60: (2)
49-51.
Pizetti, M. (1985) Guide to Cacti and Succulents.
New York: Simon and Schuster.
Preston-Mafham, R. & K. (1993) Cactussen.
Helmond: Uitgeverij Helmond.
Sanden, M. van der (1999) Taxol uit de
boom melken. Delft Integraal 2, 3-7.
Sparidans, J.A. (1981). Stek van een echinopsis.
Succulenta 60 (1) 19.
Wouw, C. v. d. (1977) Voor beginners. Succulenta
56: (4) 99-101.
Berkenlaan 13, 3707 BA Zeist
250 Succulenta jaargang 79 (6) 2000