1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

De vorm van de schubben op het pericarp
van sulcobloemen werd zijn volgende
studieobject. Helaas heeft hij dit onderzoek
niet kunnen voltooien. Het onderwerp was
echter van groot belang, hetgeen later
bleek uit het artikel van Dr. Günter Hentzschel
(1999), waarin duidelijk werd dat Rebutia
en Sulcorebutia op grond van het
pericarp schubben onderscheiden kunnen
worden.
Uit bovenstaande tekst zou men kunnen
vermoeden, dat Nol Brederoo een dor studiehoofd
was, die zich alleen ophield met
gelijkgestemden. Niets is echter minder
waar. Hij was gevat en had een open oog
voor wat er om hem heen gebeurde. Zijn
belangstelling hield niet op bij de plantenwereld.
Zo wist hij ook het nodige over
bijvoorbeeld geologie en sterrenkunde.
En hij was uiterst bescheiden. Nooit zou
hij en public op de voorgrond treden. In
een groep nam hij zelden deel aan de discussie.
Dat betekende niet, dat hij geen
eigen mening had. Maar hij was voorzichtig
Nol Brederoo op bezoek bij Karl Augustin, 1982.
met zijn uitspraken en deed ze pas nadat
ze zorgvuldig overwogen waren. In kleinere
kring was hij een levendig gesprekspartner.
In zijn tuintje aan de Gillis Steltmanstraat
in Amsterdam had Nol een kleine, maar
selecte verzameling cactussen, later voornamelijk
sulcorebutia’s. Deze plantjes laten
zich vaak heel goed vegetatief vermeerderen.
Het is dan ook geen wonder, dat
liefhebbers wel eens stekken vragen. Nol
deed dat in zijn bescheidenheid zelden en
zeker niet, als hij in een gezelschap was,
want dan zou hij zijn gastheer in verlegenheid
kunnen brengen.
Nol wees mij eens een geënt plantje met
twee koppen in zijn verzameling aan. Zijn
ogen twinkelden ondeugend, toen hij de
volgende anekdote vertelde. Samen met
Rudolf Oeser en Karl Augustin had hij
in 1982 Walter Rausch bezocht. Er was
een levendige discussie gevoerd en hier en
daar werden stekken gevraagd. Nol ontdekte
in de verzameling van Rausch de toen
nog niet beschreven Sulcorebutia santiagi-
116 Succulenta jaargang 79 (3) 2000