1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

ECHINOCEREUS SCHEERI
VAR. OBSCURIENSIS
Ton Pullen
De plant op de foto is door mij gezaaid
onder het veldnummer Lau 091 (Sierra Obscura).
Deze plant is al omstreeks 1975
door Alfred Lau ontdekt. Pas veel later
is de nieuwbeschrijving verschenen (Lau,
1989). Lau stelde deze plant als variëteit
onder E. scheeri, hoewel hij opmerkt, dat er
aanmerkelijke verschillen tussen E scheeri
en var. obscuriensis zijn. Deze verschillen
zitten vooral in de grootte van de stammetjes,
de bloemkleur, -vorm en -grootte.
Hij merkt tevens op, dat de variëteit aanmerkelijk
later bloeit dan de soort, hoewel
dat ook veroorzaakt kan worden door de
grotere hoogte. In cultuur blijken zij tegelijkertijd
te bloeien. Lau merkt bovendien
op, dat deze plant een zekere verwantschap
vertoont met E. salmdyckianus, maar aangezien
deze door Taylor (1985) tot synoniem
onder E. scheeri gesteld is kiest hij
voor een variëteitsnaam onder E. scheeri.
Blum (1994) noemt deze plant Echinocereus
salmdyckianus ssp. obscuriensis. Merk
op, dat de status veranderd is van variëteit
naar ondersoort! Di Martino (1998) handhaaft
de naam, zoals door Lau voorgesteld.
Hunt (1999) brengt deze naam als synoniem
onder bij E. scheeri ssp. scheeri. Blijkbaar
vindt hij de ‘aanmerkelijke verschillen’
van Lau niet voldoende om deze variëteit
als eigen taxon te laten voortbestaan.
Beschrijving
Plantenlichaam spruitend, veelkoppige
zoden vormend. Afzonderlijke leden 5 -15
cm lang, 3-5 cm dik. Er zijn ongeveer 7
ribben. De areolen dragen 1 middendoorn,
die tot 4 cm lang kan worden en geel tot
bruin van kleur is in de nieuwgroei, later
vergrijzend. Daaromheen staan stervormig
10-12 randdorens ingeplant van dezelfde
kleur, die 5 - 10 mm lang worden.
De bloem kan een lengte van 9 cm bereiken,
bij een diameter van 8 cm. De bloembuis
is voorzien van witte borstelharen en
groenige schubjes. Er zijn ongeveer 25
bloemblaadjes, die tot 4 cm lang kunnen
worden, oranje van kleur. De meeldraden
zijn 25 mm lang, geel, helmhokjes abrikooskleurig,
stuifmeelkorrels paarsrood.
De stamper is wit, de stempellobben zijn
zoals altijd bij planten van dit geslacht,
groen. De bedoornde vruchten zijn groen,
de zaden zwart. De typevindplaats ligt in
de Sierra Obscura, op de grens tussen de
deelstaten Sonora en Chihuahua, 2000 m
boven zeeniveau.
Cultuur
Zoals voor de meeste soorten van dit
geslacht geldt, en zeker de ‘groene’ soorten,
is de cultuur probleemloos. Veel
licht en zoveel mogelijk warmte in de zomer.
Een koele en droge overwintering is
noodzakelijk, deze soort kan waarschijnlijk
zelfs vorst verdragen. Niet te vroeg
in het voorjaar water geven. De planten
gaan dan groeien en ‘vergeten’ te bloeien.
In mijn verzameling bloeit deze plant eind
mei/begin juni. Zoals al mijn cactusplanten
groeit ook deze soort in lava, uiteraard
met bevredigend resultaat. Vanwege de
uitstoelende, zodevormende groei kweek
ik deze en soortgelijke soorten in lage,
brede schalen, hetgeen goed voldoet.
150 Succulenta jaargang 79 (4) 2000