1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

BOEKRECENSIE
The Cactus File Handbook 6: Mammillaria
door John Pilbeam
Ja, ik heb er als mammilaria-liefhebber
in zitten ploegen, spitten en smullen; het
is echt bijzonder. Engelsen zouden ongetwijfeld
‘baffling’, ‘fantastic’ en ‘outrageous’
als beschrijvende termen kunnen gebruiken.
Als recensent past me een gematigder
taalgebruik en wil ik u dit boek over het
grootste cactusgeslacht onder de aandacht
brengen en warm aanbevelen. In 1981
heeft Pilbeam al een grondige revisie van
het geslacht Mammillaria geschreven nadat
er veel nieuwe soorten waren gevonden
en beschreven. Er was behoefte aan
beeldmateriaal na het standaardwerk The
Mammillaria handbook van Craig uit 1945.
‘Mammillaria ; a collectors guide’ uit 1981
was een heel handig hulpmiddel bij mijn
hobby, maar het illustratiemateriaal was
overwegend zwart/wit en de beschrijvingen
bondig. Voor de tachtiger jaren
evenwel een onmisbaar werk voor de mammillaria-liefhebber.
Enige jaren later kwam
het Duitse werk van Reppenhagen uit: Reppenhagen,
W. Die Gattung Mammillaria
nach dem heutigen Stand meines Wissens,
1987 en in 1991/92 het kostbare tweedelige
‘Die Gattung Mammillaria’. Dat boek
heb ik vanwege de prijs en de vloed van
soorten die mij overwegend als variëteiten
voorkwamen nooit aangeschaft.
Inmiddels was Hunt bezig om de gehele
systematiek van de cactussen op de schop
te nemen en verdwenen er soorten. Iedereen
herinnert zich nog de dramatische
ontwikkelingen bij de geslachten Parodia/
Notocactus en Echinopsis/Lobivia. Ook
Mammillaria werd in de tachtiger jaren opgeschoond
met publicaties in The Mammillaria
Society Journal en in Bradleya.
Inmiddels is er alweer een revisie; Hunt,
D. R. (ed.), CITES Cactaceae checklist.
Second edition 1999, maar die heb ik
nog niet in handen gehad. Lüthy heeft in
1995 zijn ‘Taxonomische Untersuchung der
Gattung Mammillaria Haw. (Cactaceae)’ geschreven,
hetgeen weer een heel nieuw
licht deed schijnen op de indeling van de
vele grootbloemige mammillaria’s.
Tegelijk hebben de vondsten van Reppenhagen,
Glass, Sanchez Mejorada, de Fitz-
Maurices etc. nu bijna twintig jaar later het
geslacht een ander uiterlijk gegeven. Tijd
voor een nieuwe uitgave om de toegewijde
verzamelaar van dienst te zijn.
De auteur Pilbeam heeft zijn sporen verdiend
met het publiceren over mammillaria’s
en ook in ons tijdschrift is kortgeleden
een mammillaria-reisverslag van hem geplaatst.
De kennis van zijn vele cactusreizen
naar Mexico en het zuidwesten van
de USA (o.a. de Baja) geeft ondersteuning
aan zijn keuzes. Pilbeam heeft de discussie
gevolgd en veel van de gevolgtrekkingen
van de systematici overgenomen, terwijl
hij soms ook eigen standpunten handhaaft.
Het is ook lastig om in dit systematisch
speuren waar Hunt en Lüthy elkaar momenteel
aftasten, een uitspraak te doen.
Een voorbeeld: Bij Mammillaria albiflora
wordt gekozen voor Hunt die voor hem
nog richtsnoer is. Albiflora hoort in de series
Lasiacanthae (Hunt) maar tussen haakjes
staat er toch al bij (Luethy: Series
Herrerae).
Bij het vluchtig doorbladeren gaan gelijk
mijn hartslag en bloeddruk al omhoog.
Fraaie plaatjes van M. hernandezii, M. luethyi,
M. sanchez-mejoradae. In twintig jaar
is er veel veranderd.
De soorten worden alfabetisch behandeld.
Bij de bespreking zijn vaak grote
kleurenopnamen geplaatst. Soms meerdere
per soort, in totaal 425, zodat u de plant
waarvan u de naamgeving in uw verzame-
Succulenta jaargang 79 (2) 2000 93