1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

soorten zijn en geen variëteiten van elkaar.
Door Nigel Taylor is Echinocereus nicholii
inderdaad weer tot zelfstandige soort verheven.
Een flink eind van de weg die vanuit
Sells naar het zuiden voert vonden we
inderdaad E. nicholii, maar helaas geen
E. engelmannii, die weer wel (zeldzaam)
dichtbij de weg groeide. We namen nog
snel wat foto’s, omdat de zon al ging dalen,
en de avond viel. We hadden nog een
lange trip naar Wilcox voor de boeg. De
dag daarop gingen we naar het Chisricahua
National Monument, zuidelijk van Wilcox.
Aan het einde van de weg zaten we op
2200 meter hoogte en toen we uit de auto
stapten viel dat bar tegen. De temperatuur
lag op ongeveer 5 o C bij een ijzige wind en
op de rotsen lag een laagje sneeuw van de
afgelopen nacht. We vonden slechts twee
exemplaren van Echinocereus coccineus,
die er beide slecht uitzagen, ongetwijfeld
door de slechte condities op deze hoogte.
Na wat foto’s stapten we weer haastig in
de auto om een betere en vooral warmere
plaats op te zoeken. We stopten halverwege
de weg terug in het park en vonden een
eenzame E. coccineus in een naald-loof-
Pachycereus schottii bij de grens
bos. Ondanks een lange zoektocht langs
een helling die op het zuiden was gericht
vonden we geen verdere Echinocereus of
andere bolcactus. Wel veel agaves, yuccas
en een enkele ountia. We beslisten om het
park dan maar te verlaten, maar stopten
toch nog eenmaal, bij de picknickplaats
aan de rand van het park. We doorzochten
een met gras begroeide helling bij de picknickplaats
maar vonden niets. Pas bij het
afdalen vonden we Echinocereus rigidissimus,
in kleine aantallen.
Onze volgende stop zou de Graham
Mountains worden, maar op weg daar naar
toe reden we, nog steeds zuidelijk van Wilcox,
door de Dos Cabezas Mountains. Hier
reden we door met gras begroeide heuvels,
die door koeien worddeen begraasd. Een
stop hier leek aantrekkelijk. We vonden
bij deze stop wederom Echinocereus rigidissimus.
Bij deze planten komt een verscheidenheid
aan kleuren in de bedoorning
voor, van wit via oranje naar rood. Blijkbaar
zit deze variatie in het genetisch materiaal
van deze soort. Verder vonden we
ook Agave parryii en één kleine plant van
Echinocereus fendleri var. rectispinus. Na
Succulenta jaargang 79 (3) 2000 125