1 SUCCULENTA jaargang 79 (1) 2000 - Au Cactus Francophone

De oorspronkelijke F. grahliana heeft
men tot nu toe niet terug kunnen vinden.
K.H. Prestlé meent, dat het gaat om planten
uit het gebied van de Chaco (vanwege de
rode kleur van de planten). F. grahliana
komt in verschillende vormen voor, zoals
in Zuidoost tot Noordwest Argentinie, waar
we ze in verschillende overgangsvormen
naar F. pumila vinden (spec. B 32, HU 410,
HU 1578, spec. Argentinien u 1451 etc.).
Jammer genoeg zijn er maar weinig standplaatsen
in Argentinië beschreven.
In de onmiddellijke nabijheid, 20-30km
van de groeiplaats bij Nueva Italia, zijn
twee andere populaties van de bediscussieerde
planten gevonden. Op het hooggelegen
plateau Cerro Cerito in de buurt
van Ytá-Ybaté is dat F. moseriana Moser et
Brederoo, waarover Moser schrijft, dat het
hier om een bonter bedoornde vorm gaat
dan de planten van Nueva Italia. Volgens
mij is het dezelfde plant, het hangt er maar
helemaal van af met welke plant je deze
vorm vergelijkt. Prestlé heeft ze in een omcombinatie
geldig als F. grahliana ssp.
moseriana beschreven. In verzamelingen
wordt ze ook als spec. Cerrito of onder het
verzamelnummer van W. Simon; SM 114
aangetroffen. In de buurt van Ytá-Ybaté is
ook F. ybatensis Buining et Moser gevonden,
waar ze in het gras tussen stenen in
rode grond groeide. Ik heb in het verleden
al eens over deze plant geschreven, aangezien
A.M. Friedrich ze beschouwde als
uitgeroeide soort. Van de vroegere planten
uit dit gebied onderscheidt ze zich door
een groter platrond plantenlichaam dat niet
spruit. Prestlé heeft de plant geldig als ondersoort
van F. grahliana ; F. grahliana
ssp. ybatensis (Buining et Moser) Prestlé
opnieuw gecombineerd.
Met de reeds besproken planten wordt
F. concepcionensis Buining et Moser verbonden,
die bij Concepción bij de Rio Paraguay
is gevonden. Deze plaats ligt ca. 300
km noordelijker aan de rand van de Paraguayaanse
Chaco. Ze onderscheidt zich
van de planten uit het gebied van Para-
guari door de duidelijk afstaande doorns.
Dankzij de opmerkingen van G. Esser zijn
er meerdere gegevens over de groeiplaats,
die een paar honderd meter noordelijk van
de stad Concepción ligt, op de linker oever
van de Rio Paraguay bij de luchthaven.
In collecties treffen we ook de vondst van
G. Esser 14950 aan ( BGH 950) en er bestaat
tevens een veldnummer SM 115. Deze
planten zijn identiek aan de door Friedrich
verzamelde planten. De constatering van
G. Esser, dat de planten in de natuur altijd
solitair groeien is interessant, omdat ze
in verzamelingen juist sterk spruiten. K.H.
Prestlé houdt ze voor verwant met de planten
uit de Chaco en heeft ze als F. grahliana
ssp. concepcionensis (Buining et Moser)
Prestlé omgecombineerd. We zouden ze
echter ook F. schilinzkyana ssp. concepcionensis
(Buining et Moser) Braun et Esteves
Pereira kunnen noemen. Hier wordt het
conflict over de juiste taxonomische interpretatie
van F. grahliana duidelijk.
Op het gebied waar F. concepcionensis
groeit, sluit een groot en nog weinig onderzochte
Chaco aan, waar in de laatste jaren
planten gevonden zijn die verwantschap
vertonen met F. grahliana. In 1972-1973
werd F. klinglerana n.n door priester E.
Klingler in Oost Bolivia. verzameld. De
groeiplaats bevindt zich aan de voet van
een heuvel 67 km zuidelijk van San José
de Chiquitos. In 1973 arriveerden de planten
in Europa doordat Klingler ze aan J.
Falkenberg in Berlijn stuurde waar ze veldnummer
EK 4 kregen (vaak als BK 4 incorrect
overgenomen). Op het eerste gezicht
behoort ze tot de verwantschap van F.
grahliana, waarvan ze zich onderscheidt
door de grotere en grovere tuberkels, langere
doorns en duidelijk halvemaansvormige
tekening onder de areolen. Enige
jaren geleden werden vergelijkbare planten
ontdekt die nummer STO 986 kregen (
vindplaats Ravelo, dept. Santa Cruz, Bolivia).
In 1988 werd geheel onverwachts F. piltzii
n.n. (P 432, M 21, LB 70) ontdekt, ca.
220 Succulenta jaargang 79 (5) 2000