Untitled - Stichting Papua Erfgoed

gevolgen der erfzonde schenen hier niet te zijn doorgedrongen. Geen
Papoea had zwakheden daar. Toch hield hij vol en samen met enkele
dorpelingen speurde hij ijverig naar een misdadiger. Eindelijk vonden
zij een man, wiens dak lekte. Zij zetten hem in de dorpsgevangenis,
die zij met eigen handen hadden gebouwd. Zij knipten het
haar af van de „misdadiger", die „bekend" had dat er werkelijk een
gat in zijn dak was. Zij veroordeelden hem tot drie maanden en hij
werd pas vrijgelaten, toen de Controleur vernam wat er aan de
hand was.
Misschien zouden Den Haan en zijn mensen wrang hebben gelachen,
als zij dit verhaal hoorden. Een paar dagen vroeger was het weer
eens gebleken hoe ver de meren nog van deze gelukkige staat zijn
verwijderd. Pastoor Boersma vermiste enkele bijlen en het bleek
spoedig dat zij waren gestolen. Een tovenaar kwam zijn diensten
aanbieden. Hij zou het varkentje wel even wassen en de dief opsporen,
's Avonds verscheen hij, samen met ongeveer alle volwassen
mannen van het dorp. Hij stak enkele stokken in de grond en
verklaarde dat elke stok een verdachte voorstelde. Daarna kondigde
hij aan dat hij de sterke woorden zou fluisteren, die de vuurvliegen
zouden dwingen om te voorschijn te komen. Dat zij toch spoedig
zouden verschijnen, zoals steeds op dit uur, scheen hem niet te
hinderen, noch de Kapaukoe's, die angstig toekeken, toen zij in de
struiken de vertrouwde lichtjes zagen. Iedereen wachtte nu in
spanning de loop der gebeurtenissen af. Als een vuurvlieg op een
stok zou neerstrijken, was het raadsel van de diefstal opgelost, want
de verdachte, die door die stok werd voorgesteld, was dan de
schuldige.
De magie van de tovenaar werkte. Een schuldige werd aangewezen.
Onmiddellijk ging hij door de knieën en bekende dat hij de bijlen
had gestolen. Zelfs de missionaris was even onder de indruk.
„Waar heb je ze verborgen?"
Dat wist hij niet meer. Maar hij verzekerde dat hij bereid was zijn
straf te ondergaan. De werkelijke dief werd zo enthousiast, dat hij
het slachtoffer een van de bijlen beloofde te geven, zodra deze uit
de gevangenis van Enarotali zou terug komen. De tovenaar liep
boos weg, toen de missionaris zei dat de vuurvliegen een fout hadden
gemaakt, en dat hij graag een onderhoud zou hebben met de
gelukkige eigenaar van de bijlen.
Wij hadden die morgen twee uur nodig om het meer over te steken.
De Kapaukoe's deelden hun komst aan de inwoners van Diaj mee
116