Untitled - Stichting Papua Erfgoed

More documents

Recommendations

Info

ovendien een eerste stap in de richting van zelfbestuur. De directeur van de school vond dat hun werk nog veel te wensen overliet. Maar mag men veel verwachten van lieden, die drie of vier jaar vroeger nog door de rimboe rondliepen zoals de Kapaukoe's. Ik bezocht een prachtige school voor Papoea kinderen, iets verrukkelijks na de gebouwtjes, waarin de missie en zending zich aan de Meren moesten behelpen. Ook hier leed men onder de reglementen, waarover zuster Carla me reeds haar mening had gezegd. In de klassen zaten kinderen naast elkaar, die uit verschillende dorpen kwamen en elkanders taal nauwelijks verstonden en die nu twee nieuwe talen te leren hadden, Nederlands en Maleis. Dit moest bijna tot mislukking gedoemd zijn. Ik bezocht de H.B.S., die door Mgr. Cremers was opgericht en niet tot bloei kon komen door gebrek aan leerkrachten en geld. Er speelde zich een typische strijd om die school af. De protestanten maakten bezwaar omdat zij in handen van de katholieken was, ofschoon men hun waarborgen had aangeboden om de belangen van de niet-katholieke kinderen te beschermen. Liever geen onderwijs dan onderwijs door Roomsen, scheen de opvatting van sommigen te zijn. Een betreurenswaardige zaak! Ik zag Hollandia's roem, de Humboldt baai, misschien de prachtigste natuurlijke haven in het Verre Oosten, waar op een tijdstip in de oorlog 1450 Amerikaanse schepen voor anker lagen. Enkele wrakken waren er overgebleven om de bezoeker te herinneren aan die tijd. Van de nieuwe stad boven de haven zag men neer op een paar eilandjes met grote kampongs op palen gebouwd en ver daarachter lagen blauwe bergen in een zachte mist. Als men bedenkt, dat men zich enkel voor Nieuw-Guinea is gaan interesseren toen Indonesië onafhankelijk werd, moest men toegeven dat er reeds veel was gedaan, met weinig middelen, want nog altijd was Nederland's houding halfslachtig. Er waren vele dingen waarover men onmogelijk met lof kan praten. Ver behoefde men niet te gaan om te zien, wat er gebeurde als de Papoea's te snel uit hun oude omgeving werden losgerukt. Ik ging naar de kampong Kei, ergens achter de hutten in Hollandia Stad, waar nog altijd vele blanken woonden. Hier vertoefden de Papoea's die in de oorlogsjaren hun dorpen hadden verlaten om voor het Amerikaanse leger te werken. In één slag werden zij uit het Stenen Tijdperk naar een moderne wereld overgeheveld. Velen konden het niet verwerken. Wat zij niet van gulle Amerikaanse soldaten 181
kregen, stalen zij. Zij leefden in een waar luilekkerland, in overvloed, zonder voorbereiding. Toen de oorlog voorbij was, gingen zij niet naar hun kampongs terug. Zij waren ontheemden in hun eigen land geworden, mensen, die het contact met hun stam kwijt waren en wier leven zijn inhoud had verloren. Zij waren proletariërs geworden, die nu in hun vuile achterbuurt zaten, een nest van malaria en andere ziekten, waartegen hun ondervoede lichamen niet bestand waren. Het Bestuur werkte aan maatregelen om deze mensen te helpen, maar er was iets kapot in hun leven, en zij hingen tussen hun eigen wereld, die dood was voor hen en een andere, waarin zij geen plaats hadden kunnen vinden. Zij waren overigens niet de enigen, die zich in Hollandia niet op hun gemak voelden. Slechts weinige inwoners zijn er geboren, en degenen, die er zouden blijven als zij een uitweg wisten, zijn niet veel talrijker. Velen uit deze gemengde bevolking zijn hier zo maar terecht gekomen; zij zijn hier aangeland, omdat zij niets beters konden vinden. De bezoeker valt in een wereld van hoop en teleurstelling, van pioniers, die een nieuw land en een toekomst voor zich zelf trachten op te bouwen, en van lieden, die te veel in het gouden verleden leven en dromen van de vleespotten van Java. Hollandia is een stad van energie en futloosheid, van sterke figuren en personen, die weinig van de fouten van het verleden hebben geleerd. Men kan deze ongelukkigen begrijpen en sympathie voor hen hebben, al vraagt men zich af wat er van hen terecht moet komen. Verleden en heden grijpen in elkaar: de gevaarlijke erfenis van het koloniale leven en de idealen van ambtenaren, die een primitief ras uit de barbaarsheid willen optrekken en zo aan de wereld bewijzen dat het Nederlandse kolonialisme niet beoordeeld mag worden naar de dingen, die er de laatste droevige jaren van het Bestuur in Indonesië over gezegd zijn. De Papoea moet behoorlijk behandeld worden. Op deze eis legt het Bestuur grote nadruk. En talrijke lieden, blanke of Indo, die uit Indonesië naar hier zijn gekomen met een onbewust schuldgevoel, weten niet precies hoe zich tegenover de Papoea te gedragen. Op Biak was het me al opgevallen hoe onzeker velen zijn in hun verhouding tot de Papoea's. Ik denk aan een cabaretvoorstelling in de cantine van de Marine. De genodigden zaten netjes in de rij, allen ingedeeld naar hun rang. Achter in de zaal de gewone matrozen; voor hen de onderofficieren en vooraan in de zaal de notabelen 182
Page 2 and 3:
ieuw-Guinea is het land der oerwoud
Page 4 and 5:
GEEN TABAK GEEN HALLELUJAH
Page 6 and 7:
Groep naar varkensfeest.
Page 8 and 9:
AAN PRUE,DIE WACHTTE
Page 10 and 11:
X MARSBEVEL „Een telegram, mijnhe
Page 12 and 13:
Een prettig volkje, volgens hem.
Page 14 and 15:
„Je gelooft me niet? Je kent deze
Page 16 and 17:
„Waar zou u naar toe gaan, als u
Page 18 and 19:
De luitenant had in zijn drie jaar
Page 20 and 21:
Vliegveld „Mokmer" te Biak, waar
Page 22 and 23:
vroeger hetzelfde werk op Java had
Page 24 and 25:
en is overigens een leven niet bela
Page 26 and 27:
ken het beton kapot alsof het een r
Page 28 and 29:
loedzuigers, die door mijn kleren h
Page 30 and 31:
Die namiddag moest ik aan een tweed
Page 32 and 33:
hebben gehad, maar aan de Wisselmer
Page 34 and 35:
elangen, die zich het felst hebben
Page 36 and 37:
III AANKOMST IN EEN WONDERLIJK LAND
Page 38 and 39:
Wie verre reizen doet... Een Kepauk
Page 40 and 41:
Schuddend kwam de oude Catalina los
Page 42 and 43:
was het, omdat ik onder de indruk w
Page 44 and 45:
vrouwtje niet een beetje pleizier m
Page 46 and 47:
een oorlog tussen de dorpen van rov
Page 48 and 49:
de Kapaukoe's. Pater Tillemans vroe
Page 50 and 51:
Moedigde men de zondige gewoonten v
Page 52 and 53:
Den Haan en zijn mannen hen vlug ko
Page 54 and 55:
varken klaar te maken voor de reis.
Page 56 and 57:
was zelfs voor de Controleur een ra
Page 58 and 59:
Toen begonnen de kinderen een psalm
Page 60 and 61:
V DE BEPROEVINGEN VAN NEENATOUTAGE
Page 62 and 63:
Nu hield hij een lange rede, vele w
Page 64 and 65:
nu werkelijk op, zodat ik een ogenb
Page 66 and 67:
„De volgende keer zijn het er vie
Page 68 and 69:
een lichte mist die over het land t
Page 70 and 71:
VI OERWOUD, BERGEN EN MODDER Vroeg
Page 72 and 73:
Jonge Kepaukoe-meisjes. Schoonheid
Page 74 and 75:
ten gewoon sprongetjes alsof ze een
Page 76 and 77:
zong een vogel die de karavaan niet
Page 78 and 79:
VII DE DOOD VAN EEN TOVENAAR Koroke
Page 80 and 81:
drie of vier keer zoveel op als ik,
Page 82 and 83:
Sinds haar vroegste kindsheid was h
Page 84 and 85:
VIII OP JACHT IN HET BOS Zwaar en z
Page 86 and 87:
kijken, iets wat een Papoea onder g
Page 88 and 89:
Een half uur nadat we onze tocht ha
Page 90 and 91:
Een Marind-vrouw. ten teken van rou
Page 92 and 93:
Hij had het lang niet gek gedaan, z
Page 94 and 95:
IX EEN OASE IN EEN MODDER WOESTIJN
Page 96 and 97:
Pater Steltenpool was er nog niet i
Page 98 and 99:
Maar ondanks deze eerste successen
Page 100 and 101:
sigaret moet uitdoven als mama hem
Page 102 and 103:
het midden van de kamer zag men de
Page 104 and 105:
tussen God en de duivel; Jonas bese
Page 106 and 107:
stond welwillend tegenover zijn wer
Page 108 and 109:
Papoea's van het Tigimeer, op een n
Page 110 and 111:
Smits wilde hem graag een geschenk
Page 112 and 113:
hebben, succes zou hij altijd hebbe
Page 114 and 115:
Vele ontdekkingsreizigers van niet-
Page 116 and 117:
XI MOTEWIA'S VARKENSFEEST En dit zo
Page 118 and 119:
De Controleur en zijn vrienden keke
Page 120 and 121:
knopen had gemaakt. Iedere morgen m
Page 122 and 123:
siasme luisterden. Maar de man zou
Page 124 and 125:
Wat zoekt de ontdekkingsreiziger aa
Page 126 and 127:
maken als de Kapaukoe's toen zij me
Page 128 and 129:
nier om het geweten van de priester
Page 130 and 131:
met een geïmproviseerd lied, waari
Page 132 and 133:
De wildernis blijft roepen en zelfs
Page 134 and 135:
Ik had Mgr. Cremers de vraag gestel
Page 136 and 137:
priesters en de twee broeders. En d
Page 138 and 139:
ning ook in de grond sloeg, hoe hec
Page 140 and 141:
Het had niet veel gescheeld of ik z
Page 142 and 143:
Missionarissen en zendelingen als b
Page 144 and 145:
kleur. Zij zaten niet onder de schi
Page 146 and 147:
„Zelfs van een zeer practisch sta
Page 148 and 149:
Maar toch is er wel eens beweerd da
Page 150 and 151: De pater hield voet bij stuk. De an
Page 152 and 153: ketting-reactie, die van de ene moo
Page 154 and 155: Eens zou de dag komen dat er weer i
Page 156 and 157: gered door een op grote schaal uitg
Page 158 and 159: zenden tegelijk aanvallen, op de ko
Page 160 and 161: In het rapport dat hij enkele maand
Page 162 and 163: zij dit niet willen. Gewoonlijk heb
Page 164 and 165: mij met een trots gezicht, dat dit
Page 166 and 167: tali. De tocht voert door moerassen
Page 168 and 169: hij in zijn huis neerzette en deeld
Page 170 and 171: niets aan heeft dan een koteka of e
Page 172 and 173: XVI VAN KANNIBALEN EN KOPPENSNELLER
Page 174 and 175: van hun tuinen soms blijk van grote
Page 176 and 177: Het Nederlandse Bestuur doet wat he
Page 178 and 179: winnende partij te doden, en dat di
Page 180 and 181: aarse geloof aan de tussenkomst van
Page 182 and 183: ezoek bracht, voeren zij het in hun
Page 184 and 185: hutten stonden en zelfs hoeveel men
Page 186 and 187: duidelijk, hoe moeilijk de psyche v
Page 188 and 189: De inheemse bevolking kan zelden ee
Page 190 and 191: naren van het binnenlands bestuur n
Page 192 and 193: meer was verdwenen, zou zij weer aa
Page 194 and 195: Nam deze oude vrouw van de kannibal
Page 196 and 197: onder de deelnemers. Maar toen op e
Page 198 and 199: granten, over wier moeilijkheden ik
Page 202 and 203: van Biak de ambtenaren, de dokters,
Page 204 and 205: maar waarom kocht zij geen melk voo
Page 206 and 207: kende, die wist wat er zich afspeel
Page 208 and 209: EPILOOG De douane-ambtenaar, die mo
show all

Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?