Untitled - Stichting Papua Erfgoed

„Wat gaat er nu gebeuren?" vroeg ik, want ik had gezien dat de
Papoea ditmaal werkelijk woedend was. De missionaris vertrouwde
op het rechtsgevoel van de man.
„Als ik hem onrecht had aangedaan, zou hij niet aarzelen om me te
vermoorden. Maar hij weet dat hij ongelijk heeft. Hij zal gauw weer
terug zijn."
Wij gingen naar buiten en wandelden een kwartiertje heen en weer
op het pleintje voor het huis, terwijl de Kapaukoe's de zaak nog
heftig bespraken.
Spoedig voegde Neenatoutage zich weer bij hen, eerst zonder ons
een blik waardig te keuren. Maar na enige minuten kwam hij op
ons af.
„Ik wil het varken terugkopen," zei hij.
Misschien was dit de eenvoudigste oplossing geweest, maar de
missionaris had zijn parochianen altijd voorgehouden, dat zij hun
beloften moesten houden en niet moesten proberen er weer onderuit
te komen, als zij eenmaal een afspraak hadden gemaakt. Hij
wees het aanbod af.
„Je hebt me het varken verkocht, en nu hou je de schelpen en je
levert het varken af," antwoordde hij.
Neenatoutage hield hem een touwtje met schelpen voor, een slang,
die bezig was Eva te verleiden. Mooie schelpen waren het, de echte
Kapaukoe kauri's, glad van het gebruik door de eeuwen heen.
„Zaken zijn zaken," zei de bandiet. „U hebt me kralen gegeven. Ik
betaal schelpen. Een groot verschil. Dit is een nieuwe zaak!"
Maar de koppige patora voelde niets voor dit standpunt. De tijd
was gekomen voor de derde rede van Neenatoutage en voor zijn
tweede driftdans, want zelden had hij zoveel te verduren gehad.
Maar wij gingen naar binnen. De Kapaukoe gaf eindelijk zijn strijd
tegen de Westerse opvattingen op. De avond begon snel te vallen in
de vallei tussen de hoge bergen. Spoedig zouden de geesten hun
schuilhoeken verlaten en op stap gaan om de Papoea's te kwellen.
Onze gasten gingen naar huis.
De volgende morgen stond ik om zes uur voor de hut naar onze
dragers te kijken, die bezig waren hun ontbijt klaar te maken.
Obano scheen verlaten. De kleine huisjes lagen rustig in de schemering
en zelfs de varkens schenen nog te slapen. Langzaam verdween
60