Untitled - Stichting Papua Erfgoed

kleur. Zij zaten niet onder de schimmel, zoals velen van de stakkers
die ik had gezien, en die bijna niet schoon zijn te krijgen.
De korte rokjes van de vrouwen en meisjes, die van vezels of gras
zijn gemaakt, waren gewoonlijk oud, versleten en ongelofelijk vuil.
Ofschoon er aan grondstoffen zoals pandanusblad en gras geen tekort
is, worden de rokjes gedragen totdat zij van het lichaam afvallen,
en naar het varken en zweet ruiken. Maar de kinderen hier
waren trots op de rokjes, al gaven zij de voorkeur aan de echte jurkjes,
die zij voorlopig alleen 's Zondags mogen dragen.
Broeder Adalbert gaf de jongetjes ochtendgymnastiek. Hij was
nog altijd niet over zijn verbazing heen dat deze natuurkinderen
zo stijf waren. „Ik had de lenigheid van apen verwacht," zei hij,
„maar ze zijn zo stijf als een boer die zeventig jaar lang te hard
heeft gewerkt."
„Het zal nog wel een jaartje duren voordat zij aan de Olympische
spelen kunnen meedoen," dacht de broeder.
Om half negen begon de school. Ook de kinderen, die thuis woonden
in de dorpen rond het meer, waren er dan al geruime tijd.
Zij zaten op lage bankjes, ongeveer 35 centimeter hoog; de meesten
hadden draagnetten op de rug. Van achter was het verschil tussen
jongens en meisjes nauwelijks te zien, maar ook als men de gezichten
zag, zou men zich kunnen vergissen, want vele jongens hebben
meisjesgezichten, met fijne trekken en ook voor een Europees oog
zeer aantrekkelijk. En zoals het reeds vaak was gebeurd, vroeg ik
me weer af waarom de volwassenen zo lelijk zijn terwijl hun kinderen
er zo aardig uitzien.
Toch waren zij physiek wat achterlijk, vergeleken met Nederlandse
kinderen. Bijna altijd was een jongen, die ik op vijf of zes schatte,
minstens acht jaar oud, en soms zelfs tien.
Maar wat aan hun gestalte ontbrak, vergoedden zij door ijver. Zuster
Holla begon die morgen met zeer eenvoudige sommen:
3 plus 1 is?
2 plus 2 is?
De volwassen Kapaukoe's, met hun grote vaardigheid in het tellen
van schelpen zouden deze sommetjes zonder moeite kunnen maken,
als zij de cijfers konden lezen.
Na een maand of zes kunnen de kinderen rekenen met getallen
van twee cijfers.
„Een grote moeilijkheid wordt hun eigen systeem, waarin 60 het
grootste getal is," zei de zuster.
129