Untitled - Stichting Papua Erfgoed

mij met een trots gezicht, dat dit nu het Baliemdal was. Naar zijn
gelaatsuitdrukking te oordelen had hij niet alleen al die landerijen,
maar ook de bergen en de rivier die daar tussendoor stroomde gemaakt,"
schrijft pater Kammerer.
Hij bleef er vijf dagen, maar ook dit gelukkige, vruchtbare land
leed onder de plaag van Nieuw-Guinea. Er werd bijna overal oorlog
gevoerd, en in die korte tijd kon hij vóór zijn terugkeer slechts een
klein gebied verkennen. Hij was er in geslaagd een groot aantal
rotte kiezen te trekken en had enkele lijders aan framboesia, die
zich na de behandeling dadelijk beter begonnen te voelen, injecties
gegeven.
Jalenkek bracht nu het grootste deel van zijn tijd door met chantage
om meer schelpen van de priester los te krijgen. Wijs geworden
door ervaring besloot deze, zonder gids terug te keren naar het
dorp, waar hij Mienomel had achtergelaten. Maar Jalenkek voegde
zich weldra weer bij hem, stal een blikje en vluchtte de bossen in.
De meeste aantekeningen van pater Kammerer, zijn kostbare tangen
en het grootste deel van zijn medicamenten gingen op deze
manier verloren.
Zijn rapport is geschreven alsof er niets bijzonders met hem gebeurde,
hoewel het waarschijnlijk over een der grootste ontdekkingsreizen
van deze tijd gaat. Hij ging niet om avonturen te beleven
of roem te behalen, maar om het eerste contact te leggen met
de Papoea's die in dit dal wonen; welnu, dat lukte hem. De rest
vindt hij tamelijk onbelangrijk. Velen van zijn vrienden hopen
echter, dat zijn superieuren hem zullen opdragen het verhaal uitvoeriger
te schrijven.
Uit wat wij er nu van weten, kunnen wij afleiden dat hij zeer afhankelijk
was van zijn gidsen. Hij was bijna ieder ogenblik aan hen
overgeleverd. Sommigen, zoals Mienomel, bleken voortreffelijk en
betrouwbaar te zijn, anderen echter waren bijna in staat een moord
te begaan voor een paar schelpen.
Hij zegt maar één keer iets over de gevaren. Toen hij besloot het
Baliemdal te verlaten — schrijft hij — was dat omdat hij niet wilde
riskeren voor de tweede keer dood te worden verklaard. Hij dacht
meer aan zijn ouders en zijn vrienden dan aan zichzelf.
De expeditie is achter de rug. Voor hem was dit pas het begin van
het werk, dat in dat afgelegen dal nog moet worden gedaan. Hij
was de vliegtuigen, die enkele maanden na zijn bezoek in het dal
landden, vóór. Maar dat is geen record waar hij belang in stelt.
149