Untitled - Stichting Papua Erfgoed

echten van de huwelijkse staat wilde toeëigenen zonder met contanten
over de brug te komen.
„Ik dacht enkel aan mijn belofte aan de patora," klaagde Okewode,
„en het resultaat was dat haar broer me in mijn voet schoot." Dus
betaalde hij maar 120 schelpen om moord te voorkomen. De patora
was toch immers ook tegen moord? Van twee kwaden had de Kapaukoe
het minste gekozen. De hemel moest dan maar even
wachten.
Het moeilijke probleem was hoe de positie van de vrouw te verbeteren.
De missionaris had met diepe belangstelling gemerkt hoe
enkele bijlen een ware revolutie in deze gemeenschap uit het Stenen
Tijdperk hadden veroorzaakt. Maar het waren de mannen, die er
van hadden geprofiteerd, terwijl het harde lot van de vrouwen
onveranderd bleef. Vóór de komst van de blanken was de verdeling
van het werk tussen mannen en vrouwen niet zo onrechtvaardig
als het door de bijl was geworden. Toen bouwden de mannen
de huizen en de boten, zoals nu. Zij legden de tuinen aan, zoals
nu, en omringden ze met omheiningen van palen om ze te beschermen
tegen dieven en varkens. Met de stenen bijl namen deze verplichtingen
hun tijd grotendeels in beslag. Men had dagen nodig om
een boom om te kappen, weken om hem uit te hollen, maanden,
voordat men genoeg stammen had voor een huis.
De mannen waren bovendien verantwoordelijk voor de verdediging
van hun vrouwen en andere eigendommen, een zware taak in een
land, waar men soms jaren vecht over de diefstal van een varken.
Als de tuinen eenmaal klaar waren, moesten de vrouwen voor de
groententeelt zorgen. Zij gingen vissen en zij kookten.
Door de stalen bijl is het werk van de man gemakkelijker geworden
en het vergt minder tijd. Het kan hem niet meer zoveel schelen als
zijn kano wordt vernield, want in een paar dagen heeft hij een
nieuwe. Palen maken voor huis en tuin is kinderspel geworden,
soms letterlijk, want de jongens kunnen dit nu doen. Er zijn minder
oorlogen, omdat de Controleur zo vervelend is en de varkens doodschiet,
als er te veel mensen worden afgemaakt.
Een Kapaukoe, die zich op een paar bijlen kan beroemen, is een
heer, zoals Okewode en zijn drie vrienden, die een luie, aangename
dag in ons gezelschap hadden doorgebracht. Maar voor de vrouwen
was er weinig veranderd. Er verliepen nog altijd negen maanden
tussen ontvangenis en geboorte van het kind. Nog altijd voeden de
moeders hun kinderen lang, zo lang soms dat het zoontje zijn
88