Untitled - Stichting Papua Erfgoed

V
DE BEPROEVINGEN VAN NEENATOUTAGE
„Je mag niet naar hem kijken als hij drinkt," vermaande de kleine
Theresia haar vrienden, die ons onvermoeibaar bleven aanstaren
daar in het huisje van de goeroe.
„Hij geneert zich."
Een paar meisjes wendden hun blikken af, maar de anderen deden
alsof zij Theresia's woorden niet hadden gehoord. Zij was jong,
bijna een kind nog, met grote, glimlachende ogen in een regelmatig
gezicht. Alleen de kleine borsten duidden aan, dat zij niet helemaal
een kind meer was. Ook de missionaris had de nieuwe ontwikkeling
opgemerkt. „De vorige keer, toen ik hier was, was Theresia nog
een klein meisje. Over twee maanden is zij een vrouw. Dat gaat
snel hier," zei hij, waarschijnlijk, omdat hij mijn bewonderende blik
had gezien.
„En dan duurt het niet lang voordat zij een kind krijgt en haar
jeugd is voorbij. Zij zal er al te gauw uitzien als de andere vrouwen."
Het was moeilijk om aan te nemen dat Theresia er over een paar
jaar zou uitzien als de oude toverheksen, die ik in de dorpen, vooral
in Enarotali, had gezien.
„Theresia is geen licht op school," zei de priester. Misschien wist
zij dat een mooi meisje voordelen heeft, zelfs in de wereld van de
Kapaukoe's. In ieder geval zag zij de bewondering in mijn ogen en
het mishaagde haar niet.
„Je mag niet kijken als de rode toean drinkt," herhaalde zij boos.
„Je bent even stout als Neenatoutage; je hebt geen manieren."
Hoe vreemd deze opmerking ook in mijn oren klonk — nog altijd
vraag ik me af welk woord de Kapaukoe's voor manieren hebben —
op haar vrienden maakte zij indruk. „Als de toeans eten, moeten wij
weggaan. Het is niet beleefd om dan te blijven. Als zij drinken,
moeten we niet kijken."
Ik hoorde anderen de naam Neenatoutage murmelen. Klaarblijkelijk
was hij, zo al niet een man van standing, dan toch van een
53