Untitled - Stichting Papua Erfgoed

nu werkelijk op, zodat ik een ogenblik dacht dat hij gevaarlijk werd.
Hij begon te springen en rond te dansen in wilde woede en keek
ons aan met haat in de ogen. Zelfs mikte hij eens met zijn boog op
de missionaris, die kalm bleef zitten.
„Het heeft niets te betekenen," zei hij. En inderdaad, even plotseling
als Neenatoutage was begonnen, kalmeerde hij nu en ging op
zijn hurken zitten, alsof er niets was gebeurd. Hij had enkel uiting
gegeven, volgens het gebruik van zijn stam, aan de felle gevoelens,
die zijn ziel benauwden en was nu klaar om de gebeurtenissen van
de dag te behandelen, na zijn driftdans.
„Ik heb pech gehad vandaag," begon hij.
Hij had een politie-agent ontmoet, een lid van het corps van de
Controleur, een Kapaukoe, zoals Neenatoutage, maar een Kapaukoe
met een broek aan.
„Ik moet naar Enarotali komen, want de Kontolulle wil met me
praten over de boot, die ik heb gestolen," zei hij. Misschien zou de
patora een goed woord voor hem kunnen doen? Eerlijk was het
niet, want de boot was gevonden en de eigenaar had hem terug.
Er was dus niets aan de hand. Zou de patora dat aan de Kontolulle
kunnen uitleggen?
„Als de politie zegt, dat je naar Enarotali moet gaan, is er weinig
aan te doen," zei de priester. En bovendien kon hij weinig uitrichten,
want hij ging naar zijn eigen dorp terug, naar Oerapoera, dagen
ver van Enarotali.
„Wiens boot heeft de vlegel gestolen?" vroeg ik.
„De mijne," zei de missionaris.
Ik dacht het mijne van de betreurenswaardige manieren en de
moraal van Neenatoutage, die ons als een beeld van verdrukte onschuld
zat aan te kijken.
„Ja, ik heb wel pech gehad," herhaalde hij. „Als de patora vandaag
niet in Obano was geweest, zou ik in het bos hebben gewerkt, en
de politieman zou me niet hebben gevonden."
„Hij zou morgen zijn teruggekomen," antwoordde de missionaris.
„In ieder geval moet je gaan, als de Kontolulle het zegt. Ik kan er
niets aan doen."
De boef gaf het niet op. „Weet de Kontolulle iets over het varken?"
vroeg hij. „Die geschiedenis met het varken zit me dwars. Ik heb
er spijt van. Ik geloof dat ik bij de Kontolulle moet komen om over
het varken te praten en niet over de boot, want de boot heb ik
teruggegeven."
57