Untitled - Stichting Papua Erfgoed

wassenen. Waarom was er nog altijd geen patora in Obano, want
toonde dit aantal bezoekers niet dat er grote belangstelling was?
Een goeroe was al iets, maar een goeroe was ten slotte maar een
goeroe. Niemand mocht verwachten dat de inwoners van het dorp
hun leven lang zouden blijven komen om met hem te zingen. Bovendien
kende hij zelf zijn gebeden niet al te best, zei Neenatoutage,
een feit, dat de missionaris in zijn hart moest toegeven. De goeroe
van Obano, die afkomstig was van de Kei-eilanden had ernstige
moeite met de vreemde taal. Zijn protestantse concurrent, die van
Ambon kwam, vertelde de bijbelverhalen, waarop de Kapaukoe's
dol waren, veel beter dan hij.
„Wees niet al te verrast als onze mensen met hem gaan zingen,"
zei Neenatoutage.
De missionaris wist, dat de rivaal ook dieper in zijn zak kon tasten
wat kralen betrof, maar de waarheid mag niet altijd worden gezegd,
en hij zweeg, overtuigd dat het gesprek nog lang niet was
afgelopen. Het zou helemaal anders worden als er maar een patora
in Obano was, volgens Neenatoutage. Dan zouden de meisjes zelfs
komen zingen. Maar patora's zijn zeldzamer dan kralen en schelpjes.
„Later," zei de missionaris.
Neenatoutage gaf de strijd niet op. Misschien kon de patora dan
iemand sturen om een timmerschool te openen. Het verzoek verwonderde
me. De Kapaukoe's weten dat Raphael Den Haan een
timmerman behoorlijk betaalt, maar dat was niet de belangrijkste
reden, waarom zij zich in dit vak wilden bekwamen. Zij hadden
hun illusies, deze lieden. Zij hoopten dat zij eens als timmerlui met
de stalen vogel naar de kust zouden vliegen, naar Biak of Hollandia,
om te werken voor het Bestuur. Zij waren overtuigd dat er op de
kusten schelpen bij duizenden voor het oprapen liggen, hele kapitalen.
Zij waren zelfs bereid voor niets te werken, als zij maar af
en toe een uur vrij konden krijgen om schelpen te gaan verzamelen.
Pater Steltenpool moest de dromen van de toekomstige millionnairs
vernietigen. Zijn vrienden hadden al vaak over dit onderwerp gepraat,
en een van hen had hem zelfs drie varkens aangeboden in
ruil voor een reis naar de fabelachtige schatkamers aan de kust.
„Neen," zei hij, „over een paar jaar komen er misschien broeders
om de Kapaukoe's timmeren te leren." Maar nu werkten zij alleen
in Merauke aan de zuidkust, tussen de Kaja-Kaja's, de koppensnellers.
Neenatoutage begon aan zijn tweede rede, die avond. Hij wond zich
56