Untitled - Stichting Papua Erfgoed

een oorlog tussen de dorpen van rovers en beroofden, lange wrede
vetes, waarbij veel bloed werd vergoten, want deze glimlachende
Kapaukoe's worden ruw en gevaarlijk, wanneer het om hun varkens
gaat.
Toen de autoriteiten in Batavia het rapport van Wissel over de vele
dorpen en mensen, die hij had gezien, hadden gelezen, besloten zij
een expeditie te sturen. Jan van Eechoud kreeg opdracht om de
stammen bij de meren te verkennen en een bestuurspost op te
richten. Het was vlugger gezegd dan gedaan. Het was niet, dat de
Kapaukoe's, wier gebied hij na een barbaarse tocht over de bergen
en door het woud bereikte, vijandig waren. Het was niet, dat zij
onbetrouwbaar waren of hun bezoekers niet vertrouwden. Maar de
uitvindingen, waarop onze beschaving rust, het wiel, metaal, waren
nog volkomen onbekend aan deze lieden, die nog in het Stenen
Tijdperk leefden. Maar zeer vlug leerden zij de waarde van messen
en bijlen waarderen. Elk dorp wilde zo lang mogelijk profiteren
van de bezoekers en in het vinden van smoesjes om de leider van
de expeditie er toe te brengen zijn vertrek uit te stellen, waren deze
Papoea's allesbehalve primitief. Hoe gauw hak je een boom om met
een stalen bijl; hoe gemakkelijk baant men zich een weg door de
rimboe met een kapmes! Hoe verrukkelijk om het eigen gezicht
duidelijk in een spiegeltje te zien! Hoe mooi werden de vrouwen
met een snoer van blauwe kralen.
Het duurde enige tijd voordat Van Eechoud hen door had. Hij begreep
dat er maatregelen genomen moesten worden, toen zijn
gidsen hem soms een hele dag door de wildernis lieten lopen om
's avonds weer aan te komen in het dorp, waaruit zij 's morgens
waren vertrokken. Hij heeft nooit meer geloofd in de eenvoud des
geestes van de man uit het Stenen Tijdperk.
De Kapaukoe's hadden hem allesbehalve geruststellende inlichtingen
gegeven over hun „bloeddorstige" stamgenoten aan de
Meren. Veel goeds zou hem daar niet te wachten staan. Ofschoon
hij nu begreep dat eigenbelang, de hoop hem er toe te brengen nog
wat te blijven, deze praatjes verklaarde, meende hij toch, dat hij
spoedig na zijn aankomst te Enarotali een demonstratie moest
geven. Daarom zette hij een leeg blik tegen een boom. en vuurde
zijn karabijn er op leeg. De kogelgaten vormden een keurig patroon.
Maar er was geen Kapaukoe meer om de kunst van de schutter te
bewonderen. Nieuwsgierig hadden zij de voorbereidingen gadegeslagen,
maar toen het eerste schot weerklonk, stoven de Papoea's
39