Untitled - Stichting Papua Erfgoed

een lichte mist die over het land tussen het dorp en het meer hing.
Het was het begin van een mooie dag.
Ik keek naar de naakte lijven van de dragers, die waren bedekt
met de as van het vuur, waar zij bij hadden geslapen. Zij huiverden
van de kou, maar over een uur zou de zon heet zijn, en de geesten
waren verdwenen.
Toen werd de stilte plotseling wreed verstoord. De Kapaukoe's
begonnen te blaffen in de kampong. Een paar eenden, die in de
rivier zwommen, waar eens het varken van de missionaris was verdronken,
vlogen schichtig op en verdwenen in de richting van het
meer.
Van achter de hutten kwam een dozijn Kapaukoe's te voorschijn,
luid blaffend. De eerste droeg een vreemd wapen, dat er uitzag als
een visnet aan een lange stok. Daarna kwamen enkele anderen met
hun bogen en pijlen. Hun gezichten waren rood geschilderd. De
slagtanden van wilde varkens staken door hun neustussenschotten.
Dat ik hen daar als een man zonder vrees afwachtte, zou
ik niet graag beweren. Ik voelde me niet op mijn gemak. Maar onze
dragers, die uit Enarotali kwamen en op zeer gespannen voet stonden
met de Kapaukoe's, waren niet onder de indruk. Zij keken
nauwelijks op, maar gingen door met het poffen van hun zoete
aardappelen in de hete as van het vuur. Toen zag ik dat het vreemde
ding op de stok werkelijk een visnet was, en dat de twee laatste
mannen in de rij Kapaukoe's een varken droegen. Dit was geen
bende op het oorlogspad; dit was de overwinning van het geweten
van Neenatoutage, die er in geslaagd was om het varken, dat zo
vaak was gestorven, weer tot het leven terug te roepen.
Grijnslachend legden zijn vrienden het aan mijn voeten. De missionaris
verscheen en werd begroet met een luid: „Goede morgen,
toean patora."
Pater Steltenpool bestudeerde het beest.
„Groot is het niet, maar het is een zeug. Nu begrijp ik waarom
Neenatoutage zich gisterenavond zo heeft opgewonden."
Een zeug is kostbaarder dan een beer. De vlegel moet zwaar hebben
geleden, toen hij ten slotte zijn schuld moest betalen en enkel een
vrouwelijk dier had. Hij had als een leeuw gevochten om het te
houden. Blijkbaar hadden zijn goede vrienden, die met hem sympathiseerden,
geweigerd hem een beer te verkopen. Zaken zijn zaken.
Maar waar was Neenatoutage nu?
„Hij wacht op een goed ogenblik om in volle waardigheid voor ons
61