Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Jappen was opgetreden. Toen onthulde hij, waarom de Moni's altijd
vrienden van de rode toeans waren geweest. En zo vond ik de
blanke Papoea, die ik had gezocht.
„Wij zijn broeders," zei Soalekigi. „De Kontolulle en ik zijn broeders.
De rode toeans uit Soerabaja zijn de broeders van de Moni's
en de Moni's zijn hun broeders."
Hij vertelde dat Sitoegoemina, de dochter van een Moni-opperhoofd,
haar land had verlaten en naar Soerabaja was gegaan. Dat
was heel lang geleden. En vele jaren her, lang voor Soalekigi geboren
was, wist men in de bergen van Nieuw-Guinea al dat Sitoegoemina,
die voor zij vertrok vele kinderen in haar kampong had
achtergelaten, de moeder was geworden van het rode volk dat ver
weg woonde en dat eens naar de bergen zou terugkeren.
Daarom hadden de Moni's de blanke mannen altijd geholpen. Daarom
hadden zij zich tegen de Japanners verzet. En daarom zouden zij
in eeuwige vriendschap leven met de blanke Kontolulle en zijn
collega's, en zijn vijanden zouden hun vijanden zijn.
Het was een ontroerende toespraak. En later, toen alles mij was
uitgelegd, wist ik dat mijn zoeken niet vergeefs was geweest en dat
ik had gevonden wat ik zocht.
Die blanke Papoea was ik.