Steeds gewoner, nooit gewoon.pdf - Sociaal en Cultureel Planbureau

homo- en lesbisch ouderschap in nederl and
landse onderzoek dat sinds 2000 aan de Universiteit van Amsterdam wordt uitgevoerd,
wijzen de bevindingen in de richting van deze no difference consensus. In de literatuur
is er volop discussie of de consensus ook opgaat als het gaat over de genderidentiteitontwikkeling
van kinderen (Bos en Sandfort 2010; Biblarz en Stacey 2010a, 2010b; Stacey en
Biblarz 2001).
Daarbij moet worden opgemerkt dat al deze onderzoeksgegevens zijn gebaseerd op
ofwel rapportage van de ouders ofwel rapportage van de kinderen; dit laatste in de
onderzoeken waar de kinderen oud genoeg waren om zelf vragenlijsten in te vullen. Dit
zou ertoe kunnen leiden dat de gegevens vertekend zijn voor de groep kinderen in lesbische
gezinnen, omdat deze groep gezien hun minderheidspositie misschien de neiging
heeft om uit emancipatorisch oogpunt positief uit de bus te willen komen. Echter, ook
de ouders uit heteroseksuele gezinnen willen graag dat hun kinderen het goed doen en
zien graag positieve resultaten als het gaat om het welbevinden van hun kinderen. Dat is
ook één van de redenen dat er naast de cbcl en de Youth Self Report ook nog een variant
op deze vragenlijsten is, die ingevuld moet worden door de docent van het betreffende
kind (Achenbach 1991). Het is zeker raadzaam om dit instrument ook in toekomstig
onderzoek te gebruiken. Daarbij moet wel rekening worden gehouden met het feit dat de
docent het gedrag van het kind zal beoordelen in de schoolcontext.
Of een dergelijke no-difference consensus ook opgaat als het gaat om kinderen die
opgroeien bij twee vaders is nog niet bekend. Onderzoek naar deze kinderen staat
nog in de kinderschoenen. Naast de pilotstudie die aan Universiteit van Amsterdam
heeft plaatsgevonden (Bos in press) is er recentelijk één onderzoek naar homoseksuele
vaders gestart in de Verenigde Staten (Farr en Patterson 2009) en één in Groot Brittannië
(Golombok 2009). Deze studies richten zich op homoseksuele mannen die een kind
geadopteerd hebben of vader zijn geworden door middel van (commercieel) draagmoederschap.
Ook is het nog niet bekend of de no-difference consensus opgaat voor adolescenten
die vanaf hun geboorte opgroeien in een gezin met twee moeders. Onderzoek naar
adolescenten die bij twee moeders opgroeien, maar geboren zijn uit een eerdere
heteroseksuele relatie van een van de moeders, wijst er echter op dat er ook in deze
leeftijdsfase geen verschillen zijn met kinderen in een vader-moedergezin (Gartrell en
Bos in press; Wainright en Patterson 2008).
6.7.2 Kritiek op de no difference consensus
Op de no-difference consensus is kritiek gegeven (Bos 2004; Biblarz en Stacey 2010a,
2010b; Stacey en Biblarz 2001). Uit verschillende onderzoeken blijkt dan wel dat kinderen
die bij twee ouders van hetzelfde geslacht opgroeien niet meer psychosociale problemen
vertonen dan kinderen met een vader en een moeder, het bleek echter ook dat
een (groot) deel van deze kinderen wel discriminerende en stigmatiserende ervaringen
heeft. Deze negatieve ervaringen blijken door te werken op het psychosociale welbevinden
van de kinderen (Bos en Van Balen 2008; Bos et al. 2008a, 2008b). In de no-difference
consensus wordt voorbijgegaan aan het feit dat kinderen met ouders van hetzelfde
geslacht met homonegativeiteit worden geconfronteerd en kinderen met heteroseksuele
115