Steeds gewoner, nooit gewoon.pdf - Sociaal en Cultureel Planbureau

homojongeren en hun seksuele voorkeur: invulling en uiting
Respondent: Ja, ze vonden als je nog op jongens kan vallen dan vind ik dat minder erg. En als je
helemaal niet meer op jongens valt dan ben ik echt bang dat je alleen maar op mij gaat vallen.
Hoewel het label ‘homo(seksueel)’ niet bepaald gevrijwaard is van stigma en stereotypen,
gebruiken de jongens het label ‘homo’ massaal. Ook ‘gay’ (30%), ‘iemand die
(ook) op jongens valt, maar die hier geen naam aan geeft’ (21%) en ‘biseksueel’ (19%)
werden regelmatig gekozen. Het aantal jongens in het onderzoek dat zich ‘biseksueel’
noemt, ligt beduidend lager dan bij de meisjes, wat niet vreemd is gezien het feit dat jongens
zich minder tot beide seksen aangetrokken voelen dan meisjes. Net als bij meisjes
komt het ook bij jongens heel af en toe voor dat ze het label ‘biseksueel’ gebruiken, terwijl
ze niet biseksueel ‘zijn’. Ze denken dat de omgeving biseksualiteit beter accepteert
dan homoseksualiteit. Daarentegen zijn er ook jongens die juist minder ruimte zien voor
biseksualiteit dan voor homoseksualiteit. Deze jongen (18 jaar) is hiervan een voorbeeld.
Zijn verhaal wordt gekenmerkt door complexiteit en tegenstrijdigheden. Hij kan biseksualiteit
niet goed plaatsen bij jongens, terwijl hij zich tot beide seksen aangetrokken
voelt:
En in principe, ja ergens geloof ik niet echt in biseksualiteit bij jongens. [...] Bij meisjes kan ik
veel makkelijker begrijpen dat ze biseksueel zijn, die doen altijd alles tegelijk weet je wel, die
vinden het niet erg om wat dingen uit te proberen, dat zit er veel meer in. Maar jongens daar
gaat het altijd één kant op, dat idee heb ik altijd gehad eigenlijk.
Het viel op dat een op de vijf meisjes en jongens het label ‘iemand die (ook) op jongens/
meisjes valt, maar die hier geen naam aan geeft’ heeft aangevinkt. Dit label kan eigenlijk
worden beschouwd als een non-label. De jongeren beschrijven namelijk hun seksuele
voorkeur zonder hier een etiket aan te verbinden. Het is onduidelijk waarom veel jongeren
dit non-label aanvinken, maar in de interviews zagen we dat enkelen, en vooral
meisjes, de traditionele labels te zwaar en negatief vinden klinken; dat ze zich niet herkennen
in de bestaande labels; dat ze zich niet in een hokje willen laten zetten of dat ze
nog twijfelen welk label het beste aansluit bij hun ervaringen.
Een aantal respondenten in de interviews ervaren zelf geen behoefte om zich van een
seksueel label te voorzien, maar merken op dat ze vanuit de omgeving druk voelen
om een label te kiezen omdat het duidelijkheid schept voor andere mensen. De eerder
geciteerde jongen van 18 jaar noemde dit al en hier volgt een ander voorbeeld van een
meisje (19 jaar):
Respondent: Ja, eerlijk gezegd zou ik mijzelf niet echt in een doosje willen plaatsen van ik ben
of dit of dat. Maar om andere mensen dat te laten snappen of begrijpen weet je, zal ik wel
zeggen dat ik bi ben.
Interviewer: Maar hoe zou je het voor jezelf uitleggen? Naar jezelf toe?
Respondent: Ik val op personen. Ik hou van aparte dingen. Heb je iets aparts, dan geef ik je wel
aandacht.
Ook deze jongen (25 jaar) vertelt dat de samenleving nu eenmaal verwacht dat je duidelijk
bent over je seksuele voorkeur:
139