Steeds gewoner, nooit gewoon.pdf - Sociaal en Cultureel Planbureau

steeds gewoner, nooit gewoon
ouders per definitie niet.
Een ander kritiekpunt is dat er vanuit de no-difference consensus geen aandacht wordt
besteed aan de diversiteit binnen homo- en lesbische gezinnen. Er is bijvoorbeeld nog
niet onderzocht hoe het de kinderen binnen meeroudergezinnen vergaat in vergelijking
met de kinderen die opgroeien in een gezinssituatie met twee moeders waarbij de donor
geen rol speelt in de opvoeding.
Ten slotte is het meeste onderzoek naar gezinnen met twee ouders van hetzelfde
geslacht geconcentreerd rondom de vraag of de kinderen zich ‘anders’ ontwikkelen dan
kinderen uit een traditioneel vader-moedergezin. Bij dit design kunnen twee kritische
vragen worden gesteld:
- Betekent een ‘andere’ ontwikkeling ook een slechtere ontwikkeling? Uit het Nederlandse onderzoek
komt naar voren dat kinderen met twee moeders hoger scoren op de eigenschap sexual questioning.
Dit is anders maar zeker niet negatief.
- Voldoet het traditionele vader-moedergezin als controlegroep? In de hedendaagse Nederlandse
samenleving is een heel palet aan gezinstypen waar te nemen (waaronder eenoudergezinnen en
nieuw samengestelde gezinnen waarbij een of beide ouders na een echtscheiding een nieuwe relatie
aangaan waarbij de nieuwe partner ook kinderen heeft uit een vorige relatie).
6.8 Tot slot
De resultaten laten zien dat het opgroeien bij twee ouders van hetzelfde geslacht op
zichzelf geen risicofactor is; kinderen met twee moeders of twee vaders rapporteren
immers niet meer psychosociale problemen dan kinderen met een vader en een moeder.
Het Nederlandse onderzoek laat echter ook zien dat kinderen die met homonegativiteit
geconfronteerd worden meer psychosociale problemen vertonen (Bos et al. 2004b; Bos
en Van Balen 2008). De vraag die hierbij gesteld kan worden, is: hoe worden kinderen die
opgroeien bij twee ouders van hetzelfde geslacht beschermd en voorbereid op stigmatisering
en homonegativiteit? Steeds meer (internationaal) onderzoek richt zich op deze
vraag en dit wordt dan ook omschreven als een nieuwe richting in het onderzoek naar
deze niet-traditionele gezinnen (Goldberg 2009; Van Gelderen et al. 2009).
Een breder algemeen-theoretisch kader van factoren die kunnen voorkomen dat negatieve
ervaringen, zoals stigmatisering, leiden tot psychosociale problemen, zou een goed
uitgangspunt zijn om deze vraag te beantwoorden. In de literatuur over veerkracht (o.a.
Vanderbilt-Adriance en Shaw 2008) wordt daarbij een onderscheid gemaakt naar individuele
kenmerken zoals copingstrategieën, gezinskenmerken zoals de kwaliteit van de
relatie tussen ouders en kind/adolescent, of de wijze waarop ouders hun kinderen voorbereiden
op homonegativiteit en kenmerken buiten het gezin zoals het kennen van leeftijdsgenoten
die in eenzelfde gezinsstructuur opgroeien. Door meer wetenschappelijke
kennis te krijgen over deze factoren bij lesbische en homoseksuele gezinnen kunnen
deze ouders beter worden ondersteund als het opvoedingsproces door ervaringen met
stigmatisering wordt (of dreigt te worden) ontregeld. Zo kan er worden bijgedragen aan
de positieve ontwikkeling van kinderen in gezinnen met ouders van hetzelfde geslacht.
116