kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

101
wat kwelling gehad. Zo plaagt de Heere hen dan ook daarmede. En Hij doet zulks
gaarne, en doet daar goed aan. Hij, de Heere, heeft gewoonlijk op de Sabbat, op welke
het volk tezamen kwam gelijk bij ons op de zondag, gepredikt, en op de prediking een
wonderwerk doen volgen; teneinde daardoor de arme lieden hulp te verlenen. En
vooral om daardoor Zijn leer te bezegelen. Nu konden de Joden zulk prediken wel
verdragen (indien Hij hen ten minste niet bestrafte); maar dat Hij op de Sabbat Zich
met de zieken ophield en wonderen deed - ziet, dat was hun zeer onaangenaam; dat
noemden zij de Sabbat breken.
Dit stuk van de Sabbat nu behoort tot de Catechismusprediking, in welke men handelt
over het gebod: gij zult de Sabbat (of vierdag) heiligen. Dit was vooral voor de Joden
een ernstig gebod, als het derde in de eerste tafel. En opgelegd om het na te leven op
de bijzondere daartoe bepaalde dag, namelijk: de zevende dag. Daarom verstonden zij,
wat de Sabbat aangaat, geen scherts, en daarom verdroot het hen dat Christus juist op
de Sabbat de zieken gezond maakt, zodat zij Hem beschuldigen van de Sabbat niet te
houden (Matth. 12 vs. 10). Zo moet de wijsheid zich door haar kinderen laten
rechtvaardigen. Gelijk zij ook heden ten dage van ons, Christenen, niet kunnen
dulden, dat wij over de tien geboden en de Sabbat prediken, en deze toch niet houden
op hun wijze. Maar wat zij met hun schelden en lasteren winnen tegen Christus en
Zijn kerk, dat kan men ook in dit Evangelie zien, namelijk dat zij met de mond vol
tanden moeten staan en door hun eigen wijze van doen ten opzichte van ossen en ezels
overtuigd, openlijk beschaamd staan.
Wij echter weten door Gods genade, hoe de Sabbat gehouden moet worden. Want wij
hebben het van onze Heere, de Zoon van God, geleerd. Weliswaar was het Joodse
volk toentertijd de bijzondere dag van de Sabbat aangewezen; daarnaast ook een
bijzondere plaats en een bijzonder geslacht of bijzonder aangewezen personen, en een
bijzonder priesterdom of bijzondere godsdienst. Want dat alles moest alleen in hun
land en de tempel te Jeruzalem geschieden door de Levieten, welke van priesterlijk
geslacht waren; uit dit en geen ander geslacht moesten alle bedienaars van de
godsdienst zijn.
Maar wij, die in het rijk van onze Heere Christus zijn, zijn niet op zulk een wijze aan
een geslacht of een plaats gebonden, dat wij alleen aan één plaats mochten
samenkomen en slechts uit één geslacht of één afzonderlijke klasse van personen
mochten hebben; maar wij zijn allen priesters (gelijk 1 Petr. 2 vs. 5 en 9 geschreven
staat), zodat wij allen te allen tijde en aan alle plaatsen van God Woord en werk
verkondigen moeten, en uit allerlei personen, geslachten en standen tot het predikambt
mogen beroepen worden, namelijk als zij genade en schriftkennis hebben om anderen
te leren. Zo zijn wij ook heren van de Sabbat met en door Christus, gelijk Hij Zelf zegt
(Matth. 12 vs. 8): de Sabbat is omwille van de mensen gemaakt, niet de mens omwille
van de Sabbat; daarom is de Zoon van de mensen een Heere ook van de Sabbat
(Marcus 2 vs. 22): en dientengevolge zijn ook allen die in Hem geloven heren van de
Sabbat.
Daar, bij het Joodse volk, moest het zo zijn, dat zij een bijzondere, bepaalde dag
(evenals ook een bepaalde stam en bijzondere personen en plaats) in ere hielden; tot
op Christus; opdat zij, door zulke uiterlijke wijzen van doen, door God Zelf hen
verordend en bevolen, zich van de heidenen zouden onderscheiden. En ook uiterlijk
een getuigenis zouden hebben dat zij van God volk waren; in het midden waarvan de
Zoon van God zou geboren worden. Maar, nu deze Heere gekomen is, en een nieuw
eeuwig rijk over de gehele wereld begonnen heeft; nu zijn wij, Christenen, niet meer
gebonden aan zulk een uiterlijke, bijzondere handelwijze; maar wij hebben de
vrijheid, om, als de Sabbat of de zondag ons niet bevalt, de maandag of een andere