kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

128
Is het echter niet verdrietig, dat het woord van de Heere Christus, ja van de heilige
profeten en vaderen sedert het begin van de wereld, een nieuw geloof moet heten bij
degenen, die zich beroemen Christenen te zijn? Want wij prediken immers niets
anders, en willen ook niets anders prediken, als wat u zelf in de Schrift van de
profeten en apostelen kunt lezen. Men mag niet aannemen en voor artikelen van het
geloof houden, wat iedere onbeschaamde monnik dagelijks verzint; waarvan niemand,
ook zelfs niet de bisschoppen vroeger iets wisten; bijvoorbeeld "de gouden Psalter",
de "Zeven gouden missen" en ontelbare bedevaarten naar "de eik", "de pereboom"
enzovoort 34 . En daarentegen zal de leer van het Evangelie niets als een nieuwigheid
heten? Waarom toch? Omdat zij het twintig, dertig jaar geleden niet gepredikt of
geweten hebben! Zij willen niet weten (hetwelk zij toch als leraars van de
Christenheid moesten weten) dat dit de leer en het geloof is, hetwelk voor 1500 jaren
sedert Christus' geboorte en nog vroeger sedert het begin van de wereld, vóór 5000
jaren, door de vaderen en de profeten verkondigd en duidelijk in de Heilige Schrift
gegrond is. Daarvan willen zij niet weten, maar willen deze leer onder stoelen en
banken steken; evenals die farizeeën en priesters de rechte oude leer en de oude
godsdienst ook verdonkeremaand hebben; ofschoon zij de wet van Mozes vóór zich
hadden.
Dáárom nu is het dit bezoek, hetwelk is de prediking van het Evangelie, te doen;
namelijk: de vroegere leugens en het bedrog van de duivel niet te dulden, maar dit te
ontdekken en aan de dag te brengen. Wij moeten het God aanbevelen, dat zij, die hun
nieuwe dwaling en afgoderij willen beschermen en niet te schande laten maken, ons
daarom vervolgen. Maar laat óns toch ons best doen, om de tijd, waarin wij genadig
bezocht waren door onze lieve Heere, te erkennen en de prediking welke Christus hier
doet horen ter harte nemen.
U hebt gezien, wil Hij zeggen, de wonderwerken, welke Ik en Mijn apostelen gedaan
hebben, en u zelf hebt geroepen, dat God Zijn volk bezocht heeft (gelijk zij Lucas 7
vs. 16 zeggen) en toch hebt u het niet erkend; dat is: u hebt het niet willen aannemen.
Want erkennen betekent niet alleen met de ogen aanschouwen, gelijk een koe de poort
aanziet; maar zich iets van harte ten eigendom nemen, gelijk de Schrift gewoon is te
spreken, Gen. 4 vs. 1: Adam erkende zijn vrouw Eva! Dat wil meer zeggen dan alleen
aanzien of kinderen telen; het is: zich van harte toeëigenen als zijn eigendom. Zo hebt
u Mij wel gezien en van Mijn aanwezigheid ervaring opgedaan, en u weet, dat Ik
gekomen ben om u te bezoeken. Maar u hebt u zulks niet willen toeëigenen, er niets
van willen weten. Integendeel, u verzet u daar tegen in blinde woede en kunt niet
ophouden, vóórdat u Mij, Die u bezoekt, aan het kruis hebt gebracht; zodat Ik bij u
ook niet meer kan doen, dan er over wenen, dat u zo verblind en halsstarrig bent en
uw eigen heil van u stoot en ten laatste de toorn en uw eeuwig verderf u op de hals
haalt. En u niet wilt laten helpen; noch door goede raad, noch door vermaning en
waarschuwing noch door iets anders.
Dat nu is het juist, waarover wij tegenwoordig ook te klagen hebben tegen de paus, de
kardinalen en bisschoppen; maar wij zien, dat het bij hen niets helpt, wat wij ook
zeggen, vermanen, bestraffen, of wij het goed- of kwaadschiks beproeven. Maar,
gelijk ik gezegd heb, laat ons het maar erkennen en dankbaar zijn en vasthouden aan
het Woord van God. Want wij mogen er ook niet aan twijfelen; het zal niet anders
gaan, het moet de paus met al degenen, die hem aanhangen, in het eind evenzo gaan,
als genen te Jeruzalem. Als de Turk het niet doet of deze of gene andere wereldmacht,
34 Deze perenboom was in de buurt van Meissen, dicht bij Rotha aan de Pleisse, 2 mijlen van Leipzig;
daarheen kwam in 1502 een bedevaart naar "onze lieve vrouw" in zwang.